Anke Nissen
Toxisch Planten

Na Folg 1, Folg 2, Folg 3, Folg 4, Folg 5, Folg 6, Folg 7, Folg 9 , Folg 10, Folg 11, Folg 12, Folg 13, Folg 14, Folg 15

Eisenhoot (Aconitum napellus)

• Besünners giftig: Bläder un Samen.
• Sien giftig Bestanddeel: Aconitin (Alkaloid)
• Symptome na de Upnahme vun 't Eisenhoot-Gift:
  • Anästhesie vun Tung un Mundhöhle
  • Övelsien un Erbreken
  • Atmen warrt gauer, later veel to langsam
  • De Minsch warrt erregt, kriggt Krämpfe un Schock
• Eerst Hölp:
  • resorptionsverhinnern Maßnahmen as Medizinisch Kohle, dorto salinisch Afführmittel.
  • Veel drinken!
  • Andorntee — so meent Walahfrid Strabo in sienen "Hortulus" in't 9. Johrhunnert.

Iesenhoot is vun Oldingstieden her ene gefährlich Giftplant. Vör disse Plant harrn de Minschen al jümmers Bangen, denn al dat Slucken vun 2 g bringt den Dood. Ok al bi 't Anfaten vun de Plant — bi 't Plücken, bi 't Afbreken — warrt dat Gift up de Hannen överdragen. Dat Gift kann vun de Huut upnahmen warrn. Bi lütte Kinner kann dat denn al Symptome vun 't Vergiften bringen.

Foto Stina Nissen

In fröher Tieden wörr Eisenhoot — jüst so as de Schierling — to 't Doodmaken vun Minschen anwendt, as Bispill bi Hinrichtungen. Speere un Pielen hett man mit Eisenhoot insmeert, also vergift, dat se döödlicher woorn.

In dat olle Griechenland kregen de Lüüd, de to Dood bröcht warrn sullen, enen Akonitumdrunk. Dor mütt sik de Minsch veel länger quälen, as wenn he enen Schierlings-Saft drinken müss.

Na de Legende is de Eisenhoot ut de Spucke, den Geifer vun den Höllenhund Zerberus entstahn, as Herakles den Köter bi Akonitos ut de Ünnerwelt rutsleppt hett. Un wenn dat so is, denn bruukt wi uns ja nich wunnern, dat dit Kruut so giftig is.

Utföhrlicher heff ik dat hier beschreven.

Giftbeere (Nicandra physalodis)

• Giftig: All Delen, sünnerlich de Wötteln
• Gift: ünnerscheedlich Alkaloide
• Symptome: Pupillen warrt wieder, dröge Schleimhäute, Atemlähmung

De smucken blauen Blöden, af un an ok vigelette orr witte Blöden, seht wi noch in'n September un Oktober. Dat is de Giftbeere.

Foto: AN

De Naam "Giftbeere" wiest dor up hen, dat disse Plant giftig is. Se stammt ut Südamerika un woor bi uns vunwegen ehr smucke Blöden vör rund 300 Johr inföhrt. De Goorners seggt ok, dat de Blöden un de Ruuk vun de Giftbeere de lütten witten Flegen verdrieven, vernichten köönt. Dorwegen plant se de Plant mang dat Gemüse, dat de Schädlinge vun den Duft verdreven warrt. De Immen nehmt aver keen Schaden nich, se bestöövt de Plant, un ok de Honnig warrt nich giftig dorvun.

Snaaksch: De Beere sülvst, also de Frucht, is de an'n ringsten giftige Deel vun de Plant. Alltohoop ähnelt dat Wirken vun de Giftbeer dat Bilsenkruut, avers nich ganz so stark.