Foto: Antje Heßler. -- Klick op to'n Vergröttern!Rapsglanzkäver!

Klagen över de swatte Plaag


Dat geiht to wiet! De sünd ja al intwischen to en grote swatte Landplaag worrn. Hüüt weern de Käver sogor in mien Beerglas lannt. Eegentlich wull ik mien Beer alleen drinken. Ünnerwegens bi de Radfohrt hebbt de lütten swatten Dierten sik achter mien Brillenglas sett. Ik müss wohrhaftig afstiegen un de Brill putzen. De Käver kemen in so grote Swärm, du müßt den Mund bit Fohr'n tomaken, ans versluckst du welk. De Dierten prasselt gegen dien Kopp, as weern dat lütte Hagelköörn. Nich noog, dat se al de lütten gelen Planten besöökt, ganz besünners den Raps. Nu sünd se ok in anner Blomen togang. De Buurn hebbt dorgegen al vör längere Tiet Gift sprütt. Aver de Kävers sünd bannig taag. Se hebbt sik an dat Gift wennt. Un nu gifft dat ümmer mehr vun de Dierten.

Dat geiht so wiet, dat man nich mehr, ohn' stöört to warrn, buten up de Terrass eten kann. An'n Strand slaat de Lüüd mit Handdoog üm sik, üm de lütten Plagegeister los to warrn. Dat witte Gitter an de Promenaad is mit Käver swatt överseit. Vele gaht darüm wedder na Huus. De swatte Krabbelie nimmt ganz eenfach överhand.

Antje Heßler


Foto: Antje Heßler

De bloots 2 Millimeter grote Rapsglanzkäver (Meligethes aeneus) fritt eenfach allens, wat geel is. Raps, Botterblomen, gele Rosen, gele Koorten bi'n Football — allens dat fritt he. Dat is de snaakschste Spiesplaan, de mi je ünnerkamen is, man he funscheneert! Eentlich sünd de Käver bloots op Pollen vun Raps ut. De Lütten freet bloots Pollen, wenn se groot sünd, freet se ok de Stempel un Fruchtknoden. Man na de Logik "Raps is geel, un Geel is also Raps" maakt se sik dorbi över allens Geele her. De lütten Beester sünd sachs nich intelligent noog, de Planten to ünnerscheden; se köönt bloots Geel erkennen, dat mutt langen. Is ja ok keen Platz för veel Bregen in so en Winzling!

Sünnerlicherwies kaamt de Beester eerst so richtig in Draff, wenn de Raps al afblöht is — in'n Hoochsommer un denn sünnerlich bi drücken Weder, bi Gewidder un windstille Hitten.

Opletzt wull ik mi op de Terrass setten mit en Postpaket vull Manuskripte, de ik dörlesen müss. Ik harr en orangegüllen Slabber-Kaftan an, en schöne luftige Saak för warme Daag. Ik klemm mi dat lüchen geele Postpaket ünnern Arm un richt mi buten in. Oha! Na Minuten weern dat Pakeet un min Kleed swatt vör Kävers. Ik slöög mit Manuskripten üm mi, dat maak överhaupt keen Indruck op de Beesters. Ik wull na binn flüchten, man de Deerten seten in Wulken op mi un kemen mit. Ik müss wohraftig dat Kleed uttrecken un achterna dat Postpaket afbörsten, dat se rünnerkemen. Arme Postboten in düsse Daag!, dach ik bloots.

Marlou Lessing


Rapsglanzkäver op en Nachtkerz. Foto: Antje Heßler. -- Klick op to'n Vergröttern!

Wenn dor so en dicken, swatten Brummer in mien Stuuv Larm maakt, denn riet ik dat Finster up un jaag em rut.
Sitt en Imm binnen an dat Finster, denn fang ik ehr in en Glas un bring ehr na buten.
Spinnen faat ik an — ganz suutje — un dreeg ehr an de Luft.
Flöh, de möögt mi. To'n Glück, to ehr Glück, heff ik lang kenen hatt. Ik geev dat to: Mit de wöör ik anners ümgahn.
Man nu, nu sitt överall lütte, swatte Käfer! Dor fallt mi nix to in!

"Ihhh...!", bölk uns lütt Naverdeern, "ihhh..., Mama komm mal snell!", un denn wies se up de sünnengelen Ringelblomen, de nu meist swatt weern. Miene schönen gelen Rosen sitt vull. Stina jammer, ehr weer de ganze Utfloog an den Strand "vermiest, einfach eklig". Meist inhüllt weer se west in en Wulk vun lütte swatte Punkte. Mien Badedook mit gröne un gele Striepen hüng buten to'n Drögen. Vull vun disse swatten Dinger! Utschütteln hett nich holpen. In de Waschmaschin steken ok nich, de Beester seten dor achteran jümmers noch in.

Morgens Klock acht sitt wi up den Balkon, de Luft is frisch, de beste Tiet för dat Fröhstück. Den Honigpott dreiht wi gau wedder dicht. Honig is geel, un glieks sünd uns lütten, swatten Frünnen ok al dor. Nu steiht ok Botter up den Disch, un de is noch geler. Ik kann gor nich so gau den Deckel wedder rupkriegen, dor sitt al dree, veer vun de swatten Punkte in't Fett. Ik heff denn versöcht, ehr to retten. Mit de Spitz vun dat Metz heff ik ehr up dat Gelänner vun den Balkon sett. — Man, dor weer nix to retten. Se harrn sik so in dat Fett ümdreiht, an Wegflegen weer nich to denken.
Se hebbt mi meist en beten Leed daan, de lütten, swatten Käfers.

Karl-H. Nissen

 


     


na baven