Passion 2024
Judica

vun Marlou Lessing

Bloots wenn dat Saatkoorn sik sülven opgifft un to en grote Plant warrt, kann dat för vele Koorns sorgen. Dat Saatkoorn sülven kann nich weten, wosaken dat passeert un woans dat vörgeiht — dat mutt vertruun. Dat weet: Wenn ik mi hengeev, passeert en Wunner. Wenn ik allens loslaat, geiht dat good ut.

De Minschensöhn is nich kamen, sik deenen to laten, sünnern to deenen un sien Leven as Löösgeld för vele to geven.

Matth. 20, Vers 28
Wekensprook för de Week na Judica 2024

Wenn en Minsch vun sik sülven afsüht, hen na de annern un na dat, wat nödig deit — wenn de Minsch sien harte Schell vun Egoismus opgifft un to en weken Kien warrt — denn is de eerste Schritt na en Plant daan, un dat kann veel gode Frucht dragen. Dat is Hengaav: sik sülven hengeven an en gode Saak, för wat, wat mi nich sülven nütt; ut Leevde. Jesus hett de gröttste Hengaav leevt — he hett bookstäävlich sien Leven oppert.

So en Schritt kannst avers nich vun en Koorn verlangen — dat mutt friewillig passeern. Ok Gott hett dat nich vun Jesus verlangt. Jesus hett sik sülven dorto entslaten. He wull all Minschen den gröttsten Deenst doon, den een sik denken kann.

He deent uns. Un in em Gott. Uns Fiern in de Kark nöömt wi jümmers "Gottsdeenst" — man nu is dat annersrüm? Gott deent uns? Köönt wi dormit üm? Wenn de Ordnungen op den Kopp stellt sünd? Is dat nich so, as weern Baven un Nerrn vertuuscht — as weer also de Gravitaschoon ümdreiht?

Nee. De Gravitaschoon is doch de Leevde. Un se warkt jümmers in beid Richten. Se höllt allens tosamen. Wenn wi de Leevde leevt, deent wi Gott. Un in'n "Gottsdeenst" in de Kark — dor fiert wi eenfach unsen Gloven.