Eerst mol de Werbung!

vun Richard Weigand

Ik weet nich so recht, geiht di dat an'n End og so as mi? Ik denk dor so an dat Fernsehn, jedeen Abend sitt ik wedder vör den Kiekkassen un mecker över dat Programm, dat mi de meerste Tied nich gefallt. Na, nu grood an'n düssen Obend heff ik doch mol een'n Film funnen, so fein no mien'n Gusto; doch eben anfungen, dor kümmt erstmol de Werbung.

An sik heff ik nix gegen son lütte Paus för'n Werbung, aver opfullen is mi, dat wat dor anboden ward, meerst Tieds mit Medizin to doon hett: Een, de hett Verstoppung, de anner hett en Kind in't Ohr, en Indianer find dat rechte Middel un denn hett he keen Pien mehr in'n Rüch, son öllerhaftigen Kerl, de hett dat mit de Prostata un seggt jümmers to sik sülm "du musst jetzt was tun!" Dat seggt he nu all över een Johr lang, wat för mi en Teeken is, de Medizin, de dögt nix.

Dorto fallt mie jümmers de Geschicht mit de beiden Frünnen in: De een, de stottert un seggt to sien Fründ: " Mo-in, wo kü-m-st du de-n he-r? vun Urologen, ik heff dat mit de Prostata" de Anner, "Ma-n w-ie is d-at den? "Dat is bie't Pinkeln so as du snacken deist!"

Achter jedeen Warfdeel kümmt den de Snack: "Zu Risiken und Nebenwirkungen fragen Sie Ihren Arzt oder Apotheker!" Wat sik ok fein ob Platt seggen lett: "Verhau dien Dokter, sloog dien Aftheker!" Orrer ok: Dat Geld, wat wi freuer versopen hebt, dat bringt wi vundaag na de Afthek hen. Op de Fraag, wat de Pillen un Druppen nu helpt orr nich, gift dat en goode Antwurt: "Den Aftheker helpt dat jümmers —— in sien Kass!"

Nu, de Warfpaus is üm, de Film geiht wieder, un bi de nächste Paus, dor mutt ik denn doch mol eben rut, weest jo, dat dor nix överlöpt! Wat nu den Dokter un den Aftheker anlangt, de wüllt wi man nich so dull verhaun. Mach angohn, wi brukt jem doch eenmol; un mach ok angohn, de oll dösige Werbung, de hett di un mi en lütt beeten holpen bi de Fraag: "Brukt wi den Dokter, den Aftheker, orer langt og en Tass hitten Kamellentee?"