Glückliche Minschen dank VdK-Handy?

Mobiltelefonie un de VdK

vun Ewald Eden

Vandoach flutter mi in moi buntklöärich Schrieveree een Künnichmoaken van d’ VdK (Sozialverband) up mien Schrievdisch. Kiek, hevv ikk bi mi dorcht, dor hevvt de Minschenfrünnen van de Hülpskring joa wäär wat Moies up de Padd brocht.

De Farv gefull mi – dat ‚Upmoaken’ sää mi woll to, un besünners dat Schlachword „VdK Mobilfunk mit VdK Vorteil“ hööch mi bannich. Dat lachend öller Froominsch mit dat lütji Handydeert an d’ Ohr hett mi verrafftich een bietji killert.

Sükkse Minschen – ok wenn se ‚Funktionäre’ sünd – hevvt doch us Vertroon verdeent, so as de sükk Dach för Dach üm de Schwakken in d’ Land verdeent moaken.

Up de Broschuur wur van d’ VdK denn een „schickes Klapphandy mit extra großen Tasten“ anboaden, un dat ok noch ‚mit VdK Vorteil’. Dat schall denn de Minschen, de een bäten öller un villicht ok all een bäten stofferk in d’ Kopp sünd, Stöähn gääven üm mit de neeä Tied un hör Geböören mitholln to köänen.

Wiel ikk joa nu ok to een van de ölleren Semester tohör – un noa Meenen van de Een ov Anner in dat en ov anner Hörn van mien Bräägen ok all een spierke stofferk bün –, keem mi dat Anbeeden recht topass.

Ikk wull jüüst mit Kattun mien ‚Kaiser Willem’ ünner de Vöördeelskoart mageln, de dor – wu prakkeraktisch oaber ok – glieks mit anhung, üm mi so een Deert tostüüren to loaten. Wiel – ikk wull mi doch sowat Goods nich dör de Nöäs goahn loaten – ikk wüür mi doch mien Läävdach doröver argern!

Ikk wull de Pennholler jüüst ansetten und dat Waark gerichtsfest moaken, as mien rechter Ooch an de Vöörkant van de Koart hangenbleev un de Beschikkernoam tofoat kreech.

So'n bietji fööl ikk mi tomoal as Vörtieds Heinz Erhard up sien Tschabellnskoppbühn, wenn he sää: Ich stutzte einmal… ich stutzte zweimal… ich stutzte nochmal…

Tja… un dör dit Föölen har ikk denn Tied, mi mien Spekuliiriisen hertolangen, üm dat to lääsen, wat dor so platzspoarend schrääven stunn.

Ikk wee noch gannich halv dör dat Lüttschräävene dörkroapen, dor har ikk blods noch Tallen in mien Köäsel.

Szärßtich Euro för dit und dartich Euro för dat, nägenfiefunnängzich Euro för de Plakkmark un de Inpakktuut, nägenteinfiefunnängzich Euro Freeschaltkösten un een hooget Minütengeld för de Schnakkeree mit annern. Wenn ikk nich noch so figelinsch mit de Künsten van Adam Riese ümgoahn kunn, denn seet ikk nu mit mien Mors in d’ Mengselpott un muß dor twee Joahr lang in sitten blieven. Un niks wee mehr mit mien Billichanbeeder un siene Dennsten – de kunn ikk mi denn ovschrieven bi de Priisen van d' Vdk-Mobilfunk.

Weeten de Mänätscher in de Chefetoagen över de Wulken dor bi d’ VdK eelich nich, wuveel Porzelloan see mit disse Akschon bi de Litten in d’ Land in dutten haun?

(Ov weeten see dat doch wall?)

De „Ehrenamtlichen“, de sükk so Dach för Dach för de Verbandskroameree in d' Land de Hakken scheef lopen, mooten dit Geböören doch twiefelsfree wäär utboaden.

Ikk kann blods hoapen, dat noch een büld Minschen mit de Räkenkünsten van Adam Riese ümgoahn köänt un nich so lieklang in de Muusklapp steustern, de mit dat Vertroon in d’ VdK spikkt is.