Vun Tied un Tide

vun Richard Weigand


De Tied is ümstellt worden un wedder mol bün ik dorbi, all de Klocken to stell'n. De för den Arm, de an't Handy, de in't Auto is an'n nödigsten, de heff ik ok mol vergeten un bün to'n Termin to laat hen komen.

Jümmers wedder stellt sik mi de Fraag in't Freujohr orrer in'n Harvst: "Müst nu de Klock vör or torüch stellen?" Dor denkt een süst nich över no.

To de Geschicht har doch lest een Anseggersch in't Telewischen en Idee: "Dat is bannig eenfach", seeg se, "in't Freujohr sett ik mien Gordenbank vör dat Huus un in'n Harvst wedder torüch!" Ach, kiek mol an, nu heff ik dat ok begrepen!


Freuhjohr: vör!

Blifft nu jümmers noch de Fraag: Wat nützt dat ganze Theoter? Mit Stromspor'n hett dat doch nix to kriegen, dat hebbt kloke Lüüd utrekent un sünd dorbi op 0,1 Persent komen, magst also vergeten.

Dor hett de Natur doch ehr eigen Klock, to'n Bispeel: Ebb un Floot. Wo een ok "Tide" to seggt. Müst keen Klock stelln, un to'n Glück köönt de kloken Lüüd dat ok nich. Dat Woter kümmt un geiht, as de Natur dat inricht hett, tweemol in veeruntwintig Stünnen mit Floot un Ebb, Floot un Ebb, un verschüft sik jedeen Dag so'n foftig Minuten no achter hen.

An de Küst dor heff ik mol'n jungen Kerl fragt: "Seeg mi mol, wat is vun Daag mit de Tide?" "Das tut mir leid", seeg he, "ich versteh kein Plattdeutsch!"

"Mien Gott, he kann keen Plattdüütsch nich un he versteiht mi nich, dor sall de Floot em in de Steebel lopen, mi stört dat nich!"
De lütte Jung, de mit Vadder un Mudder an de Nordsee Urlaub moken de, kunn ok keen Platt, kannst ok wol vun so'n Lütten nich vermoden. He frogt sien Mudder: "Mama, mal ist das Wasser vorn am Strand und mal ist es weit zurück, wie kommt das?"
Sien Mudder anter em vörsichtig: "Das liegt an der Tide, aber wir fragen da mal lieber Papa!"
Vadder wüss dor nu ok nich veel vun af un seeg: "Die Tide, das ist Ebbe und Flut, und die macht der Mond!"
"Der Mond?!", seeg de lütte Jung verwunnert: "Da müssen die am Mond aber eine große Pumpe haben!" Scheun, nich, so'n Kinnermund?

Nu laat wi den Lütten bi Ebb man sien Burgen wieder in'n Sand bugen un in't Woter plantschen, de Floot kümmt un wascht doch alln's wedder glatt. De grote Pump op den Mond, de sorgt för niegen glatten Strand, scheune Muscheln, Sneckenhüüs un Seesteerns.

Geiht nu de Sommer to'n End un kümmt de Harvst, de lütte Jung is al lang wedder to Huus, snackt noch mol över den Urlaub an de See, villicht dröömt he bi de Nacht vun de grote Pump op den Mond un dat veele Woter, mang Ebb un Floot.

Ik sett ik mien Gordenbank wedder torüch — ik mein, ik stell wedder al de Klocken: De för'n Arm, de för't Handy, de in't Auto un noch'n poor annere, wedder ein Stünn torüch, op Wintertied.


Winter: torüch!


Teknen: Richard Weigand

11.12.2016


na baven