De duppelte Thomas MannDe duppelte Thomas-Mann-Pries

vun K.-H. Nissen


Bi uns in Lübeck gifft dat al lang enen Thomas-Mann-Pries — un nu wüllt de Bayern noch enen vergeven? Tweemal den Thomas-Mann-Pries? Wat hebbt sik de Lüüd in Bayern dorbi dacht? Hebbt se dacht?
Dat sünd doch anners recht nette un fründliche Minschen. Un nu dit. Nix mit "nett un fründlich".

Man wenn wi dat vun de anner Siet bekieken, de Welt geiht dorüm nich ünner. De Bayern hebbt woll nix anners — un Lübeck is un blifft nu mal de Thomas-Mann-Stadt.

Un noch wat. So 'n unfründlich Saken gifft dat mehr, sogoor bi de Plattdüütschen. Wi hebbt en ganze Reeg düchtige Schrieverslüüd. En vun de Besten is Johann Dieter Bellmann. He weer uns Gast bi de Dingsdag-Vördrääg in den Groten Saal, he hett vörleest ut sien Böker. Ok ut sienen "Lüttjepütt". Disse Lüttjepütt is en Jung, de up den Buurnhoff wahnt, tohoop mit sien Öllern un Grootöllern. He beleevt, wat sik rundüm deit.

De "Plattdütsche Volksgill to Lübeck" (de is een vun de ollen Döchter vun uns Gemeinnützige, dat sull man weten) — de gifft sik veel Möh, dat uns Kinner en lütt beten Plattdüütsch lehrnt, snackt un tominnst verstaht. Un dorüm gifft dat — al siet 1995 — vun de Gill den "Lüttjepütt-Pries" för Kinner, de wat vertellt orrer Theater speelt orrer anners wat in plattdüütsch Spraak doot. En Jury kiekt sik dat an. Disse Pries is alle Johr vergeven, un alle Johr hett en goden Fründ dor 5.000 Mark, later dit Geld in Euro, geven.
Dat is wat, de Lüttjepütt-Pries in Lübeck!

Un denn weer — is noch nich lang her — en groot Versammeln vun en plattdüütsch Institut. En Barg Lüüd kemen tohoop. Un een vun disse Lüüd sä: "Ik wull juuch dat man seggen, wi hebbt nu in Neddersassen ok enen Lüttjepütt-Pries. De sall alle dree Johr in Bad Bevensen vergeven warrn."
Tja, un nu? Sullen wi schimpen, Larm maken, klagen vör Gericht? — Dat is uns Saak nich.
Avers en Geschicht passt dorto, en Lüttjepütt-Geschicht vun Dieter Bellmann:

Lüttjepütt steiht up den Hoff un snackt mit de Duven, de up dat Dack sitt vun de Schüün.
"Duu, duu, duu" maakt de Duven, un Lüttjepütt antert ehr:
"Duu, duu, duu." So geiht dat en ganz Tiet, bet de Jung ganz luut röppt
"Ik, ik, ik!"Duven
Dor verfehrt sik de Duven un fleegt weg.
Ganz benaut kümmt he bi sien Mudder an.
"Ik heff blots eenmal "Ik, ik, ik" ropen, glieks sünd se wegflagen. Weer ik to luut, Mudder?"
Mudder straakt em över den Kopp un seggt:
"Mien Jung, weeßt Du, "Ik", dat is jümmers to luut."

Mi dücht, Mudder wüß Bescheed. Man schaad, dat sik dat noch nich överall rümsnackt hett mit dat "Ik", in Bayern bi de Hoochdüütschen nich — un ok nich in Neddersassen bi de Plattdüütschen.


30.11.2008


na baven