Dat Schlaraffenland Droom un Würklichkeit Arbeit för alle? Gedankens vun Heinz Rehn Dor hebbt de Menschen nu siet Johr un Dag vun een Schlaraffenland dröömt. Nu aver, wo se den Wunsch recht een paar Schreet näger kaam'n sünd, ward se dor nich mit ferdig. Ohn Arbeit good leben is een olen Droom vun de Menschen. Nu aver,
wo vele Menschen keen Arbeit hebbt, also zwangläufig ohn Arbeit
leben mööt, is arbeitslos to ween een Straaf un arbeitslos
to warrn een Angstdroom worrn. Un de Angstdroom ward alle Daag grötter.
Dorto een Bispeel. Ik bün in de Seefohrt groot worrn. 1956 heff
ik as Matroos op een Schipp fohrt, dat good 2000 Tonnen Ladung drägen
kunn. Wi weern een Besatzung vun 22 Mann. Vundaag fohrt een Schipp,
dat jüst soveel Ladung driggt, mit 8 - 9 Seelüüd. De
Lüüd vun de Bremer FDP aver, de sik as Motor för disse
Gesetze stark un dor mit 20000 Seelüüd arbeitslos maakt
hebbt (na Recherchen vun dat Magazin "Spiegel"), weern recht
stolt op süm Doon. Ähnlich
as in de düütsche Seefohrt gung dat ok an Land to. Wo de
Technikde Arbeitslüüd nich um Lohn un Brot broocht hett,
sünd geldmächtige Lüüd, de den Gewinn vergöttert,
mit süm Betriebe in Billiglohn-Länder utwannert. Keen Snack, weltwiet is de Arbeit knapp un ward noch alle Daag knapper. De Arbeitsmarkt lätt sik nich mehr in dat faste Schema vun güstern pressen. Wenn nu aver eenkelte Ünnernehmer Mehrarbeit för glieken Lohn verlangt, ward noch mehr Menschen in Armut un Not dreben un alle Politiker lächerlich maakt, de vun soziale Verantwortung snackt. Un dat is de Mudderboden, op den al mol en Diktatur wussen is. Dorum fraag ik: Wenn een Saak knapp is, as de Arbeit vundaag, is dat denn nich de Plicht vun de Lüüd, de Verantwortung dräägt un sik dorvör fürstliche Gehälter genehmigt, dorfor to sorgen, dat de Arbeit gerecht verdeelt ward? Denkt wi an de Tied, as alls op Marken geev. Dat wenige an Lebensmittel, wat dor weer, worr so opdeelt, dat keeneen verhungern muß. Een good Bispeel ut slechte Tieden. Vundaag
sünd in uns Gemeinschaft rund 10 Prozent Arbeitslüüd
ohn Arbeit. Dat heet, 10 Mann mööt mit süm direkten
un indirekten Stüern den ölbenten mit dörfodern, un
dor mutt man doch fragen: Worum ward
de Arbeit nich so opdeelt, dat ölben Mann in Lohn un Brot stoht?
Klaar, wo de Arbeit deelt ward, mutt ok de Lohn deelt warrn. Natürlich,
so een Konzept, in dat man dat Op un Dal vun de Wirtschaft statt mit
Arbeitskräfte mit Arbeitstieden uttoglieken deiht, lätt
sik nich fix un ferdig ut den Ärmel schütteln. De Dübel
stickt ümmer in dat, wat lütt schreben is. Aver ik bün
seker, wenn de Politiker, de Gewerkschaften un Ünnernehmer ernsthaft
na een Weg söken dään, keem'n se ok to Rand, un de
Politiker bruken nich mehr soveel Dummtüüg snacken. Nu, ik heff 30 Johr in een Gemeinschaft vun 100 Mann an den glieken
Stremel troggen Dag un Nacht, Sündaags un Fierdaags. Wer
an Törn weer, müß los. Een Acht-Stunden-Dag hebbt
wi nich kennt. De Arbeit, de dor weer, muß doon warrn. Mehrarbeit verlangt ok de Bosse, de de Leibeigenschaft wedder inföhr'n muchen. "Dat Filetstück för uns, de Knaken för de Arbeiters!" |
|