As 'n Lopfüer güng't üm dei Welt:
The Queen is dead — La reine n'est plus

vun Behrend Böckmann

Wat wiessecht wür vör väle Johr,
dat wür disse Dåch nu wohr:
dei "Queen" mit Stock un åhn ehrn Haut —
man hürt, ehr güng dat gor nich gaut —
hett sik as so oft in't Läben
up Schlott Balmoruhl begäben,
wo's binnen Stunnen bleef denn dod;
un nu is dei Truer grot.

Hier sühst ehr, maalt in enen Strich:
dei Queen, dei körtens ierst verblich.

So kreech dei Späukenkieker Recht:
Truer hett up't Land sik lecht —
jeder däd up sien Oort roren
as ok bi Lady Di vör Johren,
un Blaumen bringen's ehr tau Ihr —
Blaumen, Blaumen, ümmer mihr...

Ok dei Verwandtschaft rückt nu an,
dormit 'n Afschied nähmen kann.
Dat is nu mål dei Weltenlop:
Blifft einer dod, kåm's all tauhop,
denn wenn 'n Minsch deit starwen,
gifft dat oft ok wat tau arwen.

Charles is nich schön, as mennig secht,
man düt Bild warrt em nich gerecht!
Dat is respektlos, also echt!!

Un so gifft Charles, dei öllste Sœhn
(von't Utseihn nich besonners schön),
dei bet in't Öller Prinz blot wier,
sik as König nu dei Ihr
un måkt sik œwerall in't Land
as Charles dei Drüdde nu bekannt.
Mit grote Uhrn un rode Backen
kann hei as 'n Buer racken,
dörp åhn Pass un Führerschien
as Naturfründ König sien,
höllt Vördräch as dei niege "King"
in sienen Homöopathenkring:
dat ein ornlich måkt Kaffeklistier
Heilung gägen Krääwt wull wier.

Grötter wier sien Freud noch nie:
hei arwt dei ganze Monarchie;
nu is hei König ok taugliek
för väle Länner achter'n Diek,
wat deit em't inne Uhren klingen,
wenn's "God Save the King" nu singen!
Doch männigein hett kein Nåseihn:
wat in Nordirland is gescheihn,
dat mit Camilla hei possiert
un Diana blot hoffiert,
hett ehr twei schöne Kinner måkt
un äten, wat Camilla kåkt.
Doch inne Stierns an'n Häben steiht,
dat Charles sien Tiet bald ennen deit.

Hier sühst dei "Princess Royal" denn.
Se schrifft sik "Anne", språken "Änn".

Von Änn hett man blot wenig hürt,
obgliek sei düchtig mitregiert.
Wenn Modder Queen verhinnert wier,
geef Änn Besäuk dei Königsihr.
Ok Riederie leech ehr nich fiern,
denn sei harr dei Pier tau giern.
Elizabeth un Dochter Änn
treckt ümmer dat nå Ascot hen,
wo dei Noblen von dees Welt
wedden üm Pier un ganz väl Geld.
So as "Fair Lady" harr den Maut
mit den flotten Ascot-Haut
daun sik ok dei "Räuls" infinnen
mit ünnenrüm in schottisch Plünnen.
Änn hett dei Riederie gefollen,
doch den Rieder künn's nich hollen,
mit twei Kinner seet sei dor
un denn wür 'n noch Wunner wohr,
ok wenn man dat nich glöben kann —
sei fünn as ehrn tweiten Mann,
'nen Marineoffizier,
dei ehr äbenbürdig wier.

Gris Eminenz künn man sei nennen,
deit as dei Queen sik gaut utkennen,
deit hier un dor üm wat anbanneln,
sülfst mit Putin künn's verhanneln,
dei in'n Vörstand von dei Uni is,
dei is sik ehr Rull ganz wiss.

Uns Änn taun Oberst all upsteech,
as Queen Mum in't Starwen leech,
un wür denn mit einen Mål
åhn Deinen Flottenadmiral!
In Uniform mit Gold un Biesen
däd sei sik ganz giern nu wiesen
un löppt ok so as Miltär
achter ehr dode Modder her.
Nägen Dåch up Reisen gåhn,
woans dei Tiet blot œwerståhn?

Düss Schandfleck dreev dat nich royal:
He leet in'n Missbruuks-Sex-Skandål
vör alle Welt dei Büxen dål...
Wat dor vörtüüch keem, wull nüms sehn!
Nee, Andrew is en Slechten een.

Andrew wier dat drüdde Kind,
un as Kinner nu mål sünd,
wull hei denn nich grot studiern
un leiwers as Soldat marschiern,
ward Kampfpilot un Kommandant,
as "geiler Andy" ok bekannt,
nådem hei Frugens harr besöcht,
hett em dat dissen Nåm inbröcht.

Dei Mudder fünn nich allens schön,
doch sei höll taun Leiwlingssœhn
un geef in't Königriek bekannt,
dat Andrew is ehr Adjutant.
In Windsor näben't grote Schlott
läwt Andrew as dei leiwe Gott
mit Fru un Kinner up'n Dutt —
un denn is dei Eh' kaputt.
Doch ehr Palast so riesengrot
bringt dei beiden nich in Not,
jederein söcht nu för sik
von Niegen wull dat grote Glück.

Sien Massös' wier dat fatal
as hei vertellt von'n Sex anal
un låters denn up einen Mål
geef dat 'n groten Sex-Skandal.
Hei hett vör Johren sik vergåhn
un Mätens so väl Leid andån,
dei sik hüt noch vör em bangen
un von em väl Geld verlangen.
Taun Vergliek is dat denn kåmen,
denn dei Klägersch hett annåhmen:
dei Hümpel Geld beleep sik rund
up twölf Milljonen inglisch Pund.

Dunn säd Mudder Elizabeth:
"Mien Sœhn, dat finn ik gor nich nett,
ik geef di twors noch bäten Geld,
dat dees Såk is ut'e Welt,
doch ut'n Hoffstaat büst du rut,
du treckst dien Uniform nu ut."
As dei Kain ünner dei Kinner
löppt achter't Sarg dei "Mätenschinner"
un in'n Antoch åhn güllen Knöp
keem em einer inne Möt,
dei biestig Gaffer röppt em tau
"Gåh mi af, du Wichser-Sau!" —
vermengeliert in all sien Råsch
dei deipe Truer mit Blamåsch.

Doch ok dit måkt fix dei Runn:
Andrew nimmt all Corgi-Hunn!'
Ok Sarah finnt sik nich tau fien,
will gaut tau dei Corgis sien —
un so sünd sei nu unbenåhmen
weddder fürstlich ünnerkåmen.

Sien Aart is miehr so'n stille Aart:
Prinz Edward, also Eduard.

Dei drüdde Sœhn, dat vierte Kind
is anners, as dei annern sünd.
Lütt Edward, disse Sünnenschien,
wull äben bäten anners sien,
hei wull kein'n Militär afgäben
un leiwers as 'n Künstler läben,
spält Theoter un drifft Sport,
verhöllt sik nich nå Fürstenoort
un so is em allemål
ok sien Uniform egål.

In'n Kopp hett hei blot disse Såken:
Präsentiern un Filme måken...
doch von all dees schönen Dingen
deit so rechtens nicks gelingen
un sien Vadder wier sik wiss,
'n "Vulltroddel" sien Edward is.
Ok dit un dat ut sien Sexläben
hett Wåder up dei Mœhlen gäben
un up dei Insel daun all weiten,
Edward wür "Babs Windsor" heiten.
Dat güng em gägen siene Ihr,
un hei verkünnt: "Ik bün nich queer!"
Hei friecht Sophie, dei em geföllt,
un sett twei Mätens inne Welt,
un so wiet as wull is bekannt,
is dei Eh noch von Bestand.
In Uniform löppt Edward mit
achter'n Sarg in'n Truerschritt.

Dat Protokoll för all vörschrifft,
woans man sik bi Truer gifft,
woans trurig ward marschiert,
dei Truertoch sik arrangiert,
dat Harry möt in'n Antoch kåmen,
dei sik nich as "Räul" benåhmen,
dat Kronprinz William mit Recht
lett sien Uniform nich schlecht,
wennihr hei dörp sien Kate anfåten,
wennihr hei möt dat ünnerlåten,
wecker Schmuck is sotauseggen
in'n Truerfall wull antauleggen,
woans dei Minsch dat Schnufdauk höllt,
wenn 'n Trån nå ünnen föllt.

Dat Volk hoffiert an'n tauig Sarg,
lecht Blaumen af taun groten Barg,
wiest dei Queen dei letzte Ihr,
as wenn't dei eigen Mudder wier,
doch männigein is sik nich wiss,
ob dei Liek in'n Sarg ok is,
ob sei würklich is dor binnen
orrer in'n Käuhlhus is tau finnen.

Nå't Protokoll taun letzten Gang
mit gaude Wür un väl Gesang
kåmen Gäst ut alle Welt,
up dei sik Londen hett instellt.
Könige un Königinnen
warden sik tauierst infinnen,
ok Prömjähs un Diplomaten,
sogor süss böse Potentaten,
väle Lüd von Rang un Nåmen
willen nu nå London kåmen,
so dei Welt nu Afschied nimmt.
Sülfst Maorikönig Paki kümmt.

Un midden inne Truerdåch
kümmt all up dei grote Fråch:
Is Charles, dei King un Bio-Buer,
wull dei Regent von langer Duer?
Späukenkieker seggen vörut,
dat sien Regentschap is bald ut.
un för'n Fall, dat hei süll starwen,
wür den Thron wull Harry arwen.
Doch wat dei Stiernenkieker secht,
is nie nich William ganz recht —
un so stellt sik dei Fråch up nie:
Wie nödig is dei Monarchie?