Mien Seel bruukt ein Pudelmütz

vun Hannelore Hinz

Mien Seel, de bruukt ein Pudelmütz,
dat deh ick hüt so sinn'n,
man ok dis' Mütz nütt mi nicks,
sei künn mien Seel nich finn'.

Mit beste Wull heff ick sei knütt,
un groten Ruum ehr gäben,
komodig up'n Kopp sei sitt —
man, all'ns is so bläben.

Sei süll doch as ein Helm mi sien,
wo all'ns afprallen kann,
un liekers grippt mi an de Pien, —
wi kamen nich mihr an.

Wi kamen an uns' Geld nich ran,
hebb'n ümmer klauk mit räken.
Un weckern kreid' ick dit nu an,
wen ward hüt Geld taustäken…

Mien Pudelmütz is för de Katt,
ehr Klüer höllt blot mit Mood.
Man noch mihr Krisen mellt dat Blatt, —
wolang' geiht't uns noch good…

Ick schenk sei nu Karl Lagerfeld,
de kann dat Best ut maken,
un so kam ick denn ok tau Geld, —
hei stülpt 's up Moddel-Knaken.

De Litfasssülen hebbt al Pudelmützen! — Foto: Hinz