Panzer-Toni

vun Behrend Böckmann

Planten hemm' em int'ressiert,
hett œwer Planten promoviert,
doch den Dokter lockt dei Macht,
un so hett Anton denn wull dacht:
Versöch dien Glück in Poletik
mit'n Hippie-Langhor-Prük!

Is düsse Föhn för Tonis Prük
nich meist ein martialisch Stück...?

Anton is kein Fründ von Waffen,
will åhn Flinten Fräden schaffen,
måkt bi dei Gräunen sik Leifkind,
dor's ja för den Fräden sünd,
un drömt denn all von't schöne Flach,
von'n Sessel in den Bunnesdach.

Wählers denken „Dat is wat,
nich tau rod un nich tau schwatt!“
Un dor unser Anton weit,
woans son'n Gräunjack* hüppen deit,
is hei denn in Wählers Nåmen
in dat Parlement rinkåmen.

As Gräuner inne Oppositschon
will Fräden hei in'n gräunen Ton,
doch as hei anne Macht mit keem
hei bald ein anner Farf annähm
un so, as't Chamäleon dat kann,
nimmt hei 'n niege Farf nu an.

In Kiew hett Toni sik verfihrt,
gräuner Fräden is nicks wiert:
Olivgräun leiwt dei Präsident,
den man as Weltenredder kennt,
olivgräun — dat is Wedderstand
mit Waffen gägen't bös Russland!

Dormit Russland nich kann siegen,
möt dei Ukrain väl Waffen kriegen.
Ok wenn dat keinein glöben mach:
Uns Toni kreiht in'n Bunnesdach,
dat dei Kanzler åhn Bedenken
Kiew süll schwore Waffen schenken.

Un Panzer-Toni schaniert sik
för sien oll gräune Poletik —
Fräden wier dat grote Wurt,
dat schmitt hei nu œwer Buurd,
denn Panzer, Taurus un noch mihr
wünscht sik Fründ Wolodymir.
Un fix treckt denn uns' Tonimann
den gräunen Nato-Flecktarn an.

Bi jedeen Krieg güng't so dei Gräunen:
Sei müssen ehr Prinzipien räumen.
Ok al in'n Krieg üm't Kosovo
bleev Gewalt ehr ultima ratio.
Dat stimmt villicht ok (trurig Sååk!),
man denn stell ik mi doch de Fråg:
Is Pazifismus good dörchdacht,
wenn he so fix tosamenkracht?
Gifft't wirklich nix sünst op de Welt,
womit man ein'n Aggressor stellt,
as bloots Gewalt? Dat måkt mi bang.
Denn hett dei Minschheit nich miehr lang!

* Gräunjack = Laubfrosch