"De Mann mutt weg!"

Politische Stammdisch vun Martin Ripp

Na'n lange Paus keem dat Stammdisch-Trio in de Kneipe trüch. Charly, de Weert, begrööt ehr mit groot Halloo:

"Moin Ralf! Moin Walter! Un Korl! Ik dach al, Corona harr ju doch noch bi de Büx kregen un üm't Eck bröcht!"

"Neenee, Charly, nich Corona! Korl sien Fru weer dat, de wull un wull keen gröön Licht geven!", grien Ralf.

Karl meen beten verlegen: "Ja, mi is de Kragen platzt un ik heff bi Bertha richtig Druck maakt!"

"Bloots mit'n negativ Testergeevnis, hett se seggt, wull se em wedder in't Bett laten! Stell di dat mal vör, Charly!", sä Walter.

"Schrecklich!", meen Charly. "Wenn all so ünner'n Pantüffel stünnen as du, Korl, denn kunn ik mien Laden glieks wedder dichtmaken!" Un he keek tofreden in de Runn. De Gaststuuv weer vull.

"Na denn mal her mit'n Beer!"

As dat Beer op'n Disch stunn, meen Walter: "Tje, Corona hett uns dull argert, man wat weern wi hüüt froh, wenn't nix anners geev! Krieg, Inflaschoon un keen Mehl mehr to köpen — dat hebbt wi hüüt an'n Hals!"

Korl lacht, "Na, wenn nu allens dürer warrt, warrt minner eten, denn bruukt wi minner Klopapeer!"

"Ja, de Regale sünd vull", meen Ralf, "avers drunken warrt noch noog! Proost!"

"Luuster mal dor!", meen Walter un wies mit'n Kopp na den Weert Charly, de jüst en niegen Gast begrööt.

"Nee, den Impfpass bruukt Se nich vörwiesen, un den Snutenfummel köönt Se an'n Platz afnehmen", seggt Charly jüst.

De fremde Gast grient. "En Impfpass heff ik ok gor nich! Dat heff ik al mit de Moddermelk opsuugt. Mien Moder hett mi gegen nixnich impen laten, ik heff Kinnerkrankheiten sülvst dörmaakt. Dat eenzige, wat ik kregen heff, weer dat Tüüchs mit Ohren as Ballons un en Hals so dick, as harr ik en Kropf."

"Ja, so'n Hals krigg ik ok jümmers, wenn ik juuch Impfmuffels seh!", mummelt Ralf twüschen de Tähn. "Pst! Luustern!", swiestert Walter.

De Weert Charly lacht jüst. "Mumps! Kiek, ik bün dorgegen al impt west, ik bün nich mit so'n Gesicht as en Hamster rümrennt. Impen hölpt nämlich. Sett sik man dor daal! Wat muchen Se drinken?"

"Gin Tonic", seggt de Gast. "Mi wunnert dat so'n beten, wo locker Se dat nehmt. Hamborg is doch nu en Hotspot. Dat harr doch heten müsst: Verschärfen staats Lockern!"

"Bloots nich!", reep Charly. "Ik bün för dat Impen, avers ik bün ok Weert. Wi Gastronomen wöörn nich länger dörhollen ahn uns Gäst, un de mehrsten sünd ja nu impt. Ik heff keen Lust, noch länger bi den Staat bedeln to gahn! Un de eenzige Hotspot, den ik kenn, is mien Köök hier — dor is dat hitt noog!"

"Na, da verlaat sik man nich to, dat dat Impen hölpt! Wat mien Fru is, de is Krankensüster, hett sik komplett impen laten müsst — un harr prompt en Impfdörchbruch! Covid hett se kregen un noch en fiese Görtelroos bavento!"

Charly schullertuckt. "Hunnertperzentige Sekerheit gifft't narms! Avers de Görtelroos, dor is de Impen nich schuld an", un schuuvt em den Gin Tonic över'n Tresen.

"Good maakt, Charly!", seggt Ralf liesen. Un Korl freit sik: "Dor harr Bertha doch recht mit de friewillige Quarantäne!"

"Mit den Stuvenarrest, meenst du?", sä Walter betont unschüllig.

Korl kunn mitlachen un sä: "Mien Bertha is even en kloke Diktatorin!" "Wat'n ja nich vun jeden Diktater seggen kann!", sloot Ralf prompt an. "De Putin hett sik gediegen verrannt, segg ik juuch."

"En beten kann ik em verstahn", meen Korl. "Hebbt nich anfangs de Negentiger Baker, Kohl un Genscher allemann den Gorbatschow un Schewardnadse hooch un hillig verspraken, de Nato wull sik nich na Oost verschuven? Un nau dat is passeert!"

"Nu pass mal op", sä Walter bedächtig. "Dor weer doch fröher de Kröger Thimmsen mit sien labberiges Beer op de anner Siet vun'e Straat, nich? Nu stell di mal vör, Thimmsen harr Lawai maakt, wieldat de Gäst lever hier na Charly güngen un he keen Kunnen mehr harr! Stell di vör, Thimmsen harr sien Gäst insparrt un as Geiseln nahmen un wull ehr nich frielaten, dormit se nich na Charly röverwesseln kunnen. Bloots wenn Charly em verspreken wöör, dat he se nich as Kunnen annehmen wöör, denn wöör he de Döör vun sienen Gastruum wedder opmaken. Un Charly hett dat natüürlich verspraken. — Na'n poor Johr sünd de Gäst aver ankamen un frögen, wat se nich in Tokumst bi Charly ehr Beer supen kunnen? Na Thimmsen wöörn se sowiso nich wedder gahn, de Keerl rück ehr meist to dull op'n Pelz! Schull Charly ehr dor de Döör wiesen? Jümmerhen hett he en Kroog! Un jedereen is doch frie, sik sienen Kroog uttosöken, nich?"

"Du meenst", översett Ralf, "de Länner wullen frie ween, wullen in de EU orr in de Nato intreden — ut egen Andreev."

Hm — nich licht to ümstelln!

"Avers de Russen hebbt sik ümstellt föhlt un bedrauht — in ehr Existenz bedrauht!", beharr Korl.

"Nu ja", meen Walter, "wokeen sien Schuld is dat denn, dat nüms wat mit de Russen to doon hebben will? Se sünd sachs keen attraktive Partner! Kröger Thimmsen harr even nich so'n labberig Beer utschenken schullt!"

"He hett denn ja ok dichtmaken müsst", grien Ralf. "Un mal eernsthaft, wokeen wöör denn en Interess hebben, de Russen antogriepen?"

"De USA natüürlich! Al Reagan hett vun dat Riek vun't Böse snackt!"

Ralf schüddköpp. "Büst du nu op dien ole Daag Kommunist woorn?!"

Walter smuustergrien. "Dat weer he al as Kind in de Nazitied. Dat hett he, so as uns niege Gast de Impfangst, mit de Moddermelk opsuugt!"

Korl winkt argerlich af un beruhigt sik mit en groten Sluck Beer.

"För mi is Putin en Kriegsverbreker!" Ralf kiekt Korl strack in de Ogen. Korl kiekt weg. "Ja, versluut du man de Ogen, du Goodminsch!" Ralf is meist dull. "Schaad, dat Präsident Biden nich so frie vun de Lebber snacken kann, as he will, man ik kann dat: De Mann, de Putin, mutt weg!"

"Schöön un good", begöösch Walter, "man woans kannst so een loswarrn?! An den kümmt doch keeneen ran!"

"Na, dat mutt een ut sien Clicque maken!", meen Ralf fix. "En russische Stauffenbarg! Man bloots dütmaal dröff dat nich so mallöörn as bi den eersten Stauffenbarg."

"Na ji sünd mi en fixe Bande!", seggt Korl zynisch. "Jüst noch schimpt ji, dat Putin Bloot an sien Hannen harr, un nu plaant ji sülven en Moord!"

"Tyrannenmoord!", fallt Ralf fix in. "Dat is wat anners!"

"Ja kloor! Un hebbt ji keen Bang vör den russ'schen Geheemdeenst? Sünd ji al immun gegen Gift?" Korl weer vull Sarkasmus.

"Ik denk, jo, ik bün dat", meen Walter komodig. "45 Johr heff ik dat Eten överleevt, dat mien Regine kaakt, dor kann Gift mi nix doon. Blangenbi bün ik veel to unwichtig. Un statistisch bün ik al dood!"

Nu müssen all dree lachen. De gode Luun weer wedder dor, ok bi Korl. "Bertha meent, ik schull mi mien Rente to Hälft in Rubel överwiesen laten. De Euro, seggt se, weer eh bald nix mehr weert, un denn kunnen wi Mehl un so'n Tüüchs direkt in Russland inköpen."

Ralf lacht. "Dien Bertha is so en geniaale Persoon, dor weet ik nienich, wat se dat eernst meent orr bloots juxt, un wenn se dat eernst meent, wat dat ut Ahnenslosigkeit orr ut deepe Insicht kümmt!"

"Dat kümmt ut en slaapwandlerische deepe Künn vun de Welt." Walter verdreih komisch de Ogen, bestell noch en Runn Beer un geev Charly en Teken, de Skatkoorten mittobringen. "Dien Bertha", sä he noch to Korl, "de passt to di as de Pott to'n Deckel! Bloots wokeen de Pott un de Deckel is, dat weet een nienich."