De Maskentied

vun Wolfhard Sauerbrey

Veerhunnert Johr is dat nu her,
as Pest-Tied in Venedig weer:
de heele Stadt, op Pahlen buut,
weer Niststää för de Rottenbrut.

Eerst keem de Wohlstand in de Kipp:
de Rotten keem'n mit jeedet Schipp,
sünd dör de fucht'gen Kellers suust,
in de Kornspiekers hefft se huust —
egaal, ob Rieke orrer Armen:
de Pestfloh kenn dor keen Erbarmen.
Noch weer't Bakterium nich bekannt
(Yersinia Pestis hüüt genannt).
Welk meen'n: In de Lagune weer
"Miasmen"-Krom: dor keem dat her!
De Kark: "Gott will ju'n Straafe geven
för juun abasig Lotterleven!"

Egal — in all de Straten legen
de Doden rüm so as de Flegen.
De Docters trocken ehr Gesicht
mit so een "Schnabelmaske" dicht,
mit Theriak, Krüters mittenmang
vunwegen düssen Pestgestank.
Eenhunnertveertigdusend Lüüd
harr eerst de Stadt. Nu weet man hüüt:
An't Enn vun düsse grote Noot,
weern viefunveertigdusend doot.

Dat liggt veerhunndert Jahr torück,
de Stadt verhaal sik denn to'n Glück,
man as Erinn'rung dräägt se all
so'n Schnabelmask' to'n Karneval.

Ach, Masken weern jo jümmers good
as besten Schuul bi Not un Dood,
as dat in'n eersten Weltkrieg weer:
dor kemen se mit Giftgas her.

Do haarn se all, ob Minsch, ob Hund
Gasmasken dicht vör ehren Mund;

amenn haal'n se sogor för Peer
in düssen Krieg Gasmasken her.

— Lange Paus —

Nu is dat wedder mal so wied —
op unse Welt is Maskentied.
Keen harr dat dacht, dat dat passeert —
man doch, wi sünd globaliseert.
Eerst sä man noch: man, denk nich an!
Wo wied is doch vun uns Wuhan!!
Man nu kümmt över uns de Flut,
als Eerstes gaht de Masken ut,
denn Ladens leer, denn Panik-Kopen,
du muttst nu Kilometers lopen . . .
Venetien un Lombardei:
De Straaten sparrt de Polizei.

Wat wi in Film's, in'n letzten Johren
vun Utopien kunn'n erfahren:
Dat Bild vun leere Städer künn't,
wo lüerlütt wi Menschen sünd!