Maat Jan räsoneert hüüt över:

Pressefrechheet

De Pressefreeheet is en heel weertvulle Saak för een Demokratie. Dat weeten ok de Russen. Un üm de to bewohren, möt ok mol een Zeitung över Nacht dicht mokt warrn. So is dat jüst passert in Volgograd, wat fröher Stalingrad heeten hett. Disse Zeitung har, as veele annere disse Daag, Karikaturen över Mohammed afdruckt. Dat is jo för Muslime en grode Sünd. För alle annern nich. Over dat eene kunn de Minsch nu mol nienich verknusen: Dat en anner wat draff, wat he nich draff. Dorum weern so veele Moslems so in Brass kamen un hebbt demonstreert: "Wi wullt ok! Wi wullt ok!" hebbt se krakeelt un sogor de Bottschaften vun Dänemark un Norwegen plündert, wieldat se meenten, dor kunnen se Stifte un Papier finden.

Dat weer natürlich en Angriff op de Pressefreeheet, denn wenn du een sin Papier wegnimmst, denn kann he nix mehr schrieven. Un dat sowat nich ok in Russland passern kunn, hebbt se de Zeitung ruckzuck dichtmokt un so de Pressefreeheet allerbest wohrt. Se hebbt twors tovöör al Karikaturen vun Jesus, Buddha un Moses afdruckt. Over de dree hebbt nu mol Pick hatt: För se gift dat Pressefreeheet!

Ok bi us is de Pressefreeheet jümmers in Gefohr. In Frankfurt ton Bispeel har en Schauspeler sick de Notizen vun en Kritiker ankeken. "Wies doch mol, du sühst so intelligent ut." Har he noch frech to em secht. Dor kunn de Kritiker gor nich över lachen un is gnatterig ut de Vörstellung rutgohn. De Schauspeeler har em noch en Woort mit "A...." achterher ropen. Nu weer dat over nich bloß irgendeen Kritiker, sunnern de grode Herr Stadelmeier vun de FAZ. Dorum is dat ok nich bloß dumm Tüch west, sünnern en "Angriff op de Pressefreeheet". — Seggt Stadelmeier. Dorum hett sick ok de Börgermeestersche persönlich foorts bi de Theaterlüüd besweert, un de Schauspeler is een Dag loter al rutflogen. Un dorüm is Stadelmeier ok keen Theaterpapst — sunnern en Ayatollah!

Veel Theater hett dat ok geven över en poor Deerns, de geern "Supermodel" ween wulln. Un wat so en Supermodel-Azubi allns lernen un moken möt, dat hebbt se us ok in't Kiekschapp wiest. Dat hett bloß noch kieneen so recht interesseert, dorum möt fix een Skandohl her, dormit de Lüüd klook kriegt, dat se so een dolle Sendung op jeden Fall ankieken möt. So hebbt en poor Deerns ehre Supermodel-Utbildung afbroken un sick beklogt, dat se so förchterlich hungern möt, üm Supermodel to weern. Ick weet jo nich, ob de weet, wat "hungern" is, over "wokeen schöön ween will, möt lieden", har min Oma al seggt. Hett ok allens nix hulpen, de Fernsehshow wull jümmers noch kieneen kieken. Un wenn nix anners helpt, denn möt de Pressefreeheet wedder mol ran. Up de beropt sick nu de Deerns, de wieder op Model lehrt. "Sünd wi to dünn?", frogt se us nu in alle groden Zeitungen. Och Deerns, dor mokt jo mol kien Kopp. Ji sünd nich to dünn. Sünnern to dumm. Anners harrn ji foorts wat Rechtes lernt.

Tominnest kaamt de Deerns, de so gräsig smachten möt, dormit bi us in't Kiekschapp. Woanners hebbt se dat nich so got. Ut Guantanamo is to'n Bispeel noch keen Fernsehshow mokt worn, ofschoonst dor ok Düütsche insperrt weern, de woll ok so'n beeten wat to lieden hebbt. Bloß eben ohn Heidi Klum. Dorum is dat ok bloß en Thema, wo wi us "fröher oder loter mol mit utenannersetten möt", as Tony Blair dat so fien seggt hett. Lever 'n beeten loter, denn löst sick dat Problem villicht vun sülvst. Denn dat is jo de schönste Deel vun use westliche Pressefreeheet: De Freeheet, nich dorvon to reden.

De Freeheet nehm ick mi, meent

Maat Jan