Goot, dat ik keen Flüchtling bün

vun Berthold Cordes

Dat is nu ja woll al mehr as sösstig Johr her. Ik worr in de Dörpsschool vun Rockst inschoolt. So as in de mehrsten Dörper weer dat en School, wo all Kinner vun't eerste bit achte Schooljahr ünnerricht worrn. Wi weern an de föfftig Jungs un Deerns un harrn een Schoolmester, de uns all höden un wat bibringen schull.

Ik weer anfangs teemlich trüchhöllern, liekers ik de mehrsten vun mien Schoolkameraden kennen dä. Na'n Tiet aver legg sik dat un denn sä de Schoolmester to mi: "Helmut, du schallst nich jümmer so kievig warrn!" Dat mutt uk mien Moder to Ohren kamen ween, as se mi eens to sik rööp un sä: "Jung, du musst in'e School nich jümmer so kievig ween! Du weetst doch, wi sünd Flüchtlinge — un för de hüürt sik dat nich!"

Flüchtling — wat is dat?
Un worüm sünd wi Flüchtlinge?
Un worüm hüürt sik dat för Flüchtlinge nich, uk mal kievig to ween?

Disse dree Fraagteken güngen mi vun do an dörch den Kopp. Dat Flüchtlinge Minschen sünd, de ehre Heimaat wegen Krieg oder Levensgefohr verlaten hebbt, harr ik woll verstahn, un as Mudder vertell, dat se ehre Heimaat Königsbarg wegen Krieg verlaten müss un eerst na twee Johr över en Lager in Däänmark hier na Neddersassen kööm, kunn ik ok verstahn, dat se Füchtling weer. Aver worüm mien Vadder, Broder, Süstern un ik nu ok Flüchtlinge ween schullen, dat kunn ik nich insehn. Wi weern doch all hier boren un opwussen. Uk dat'n nich mal kievig ween dröff un en beten forsch sien Menen sä, dat kunn ik nich so recht begriepen. Egal, ik freu mi. dat ik keen Flüchtling bün.

Dat Woort Flüchtling keem mi ok later jümmer wedder in den Sinn. In de 1970er Johren kemen vele Minschen ut Chile un Vietnam in uns Land, Anfang 1980 ut Polen, Türkei, Iran un annere Länner, in de Minschen wegen jümehr Religion oder politschen Ansichen piert worrn. Siet 1990 kemen Flüchtlinge uk ut annere Delen vun'e Welt. Se söchen hier mehr Schuul, Sekerheit un de Mööglichkeit op en beter Leven. För dat Woort Flucht worr nu vun Migratschoon snackt. Woveel Noot un Elend disse Minschen lieden mussen, doran mag ik gor nich denken. Man goot, dat ik keen Flüchtling bün!

Wo schall dat wiedergahn? Dor hebbt sik doch redig "Minschen" Gedanken maakt, wo man disse Minschen in jümehr Noot wedder los warrn kann. Se hebbt en "Masterplan" opstellt, de to'n Bispeel dat Afschuven vun Millionen Minschen in'n Noorden vun Afrika vörsütt. Dotro schull'n ok Staatbörger hörn, de sik nich unse Rechtsornen anpasst hebbt. Aver sünd se dat nich sülms, de vun unse demokraatsche Ornen nix weten wüllt? — Wat'n Glück, dat ik keen Flüchtling bün!