Ein'n Knax hett hei al op dei Schuller: Lenin-Denkmål in Russland

Lütt bäten Recht harrn s' doch

vun Behrend Böckmann

As ut den Åpen dei Minsch wür, hett hei sik noch as'n Åp verhollen. Sei hemm' sik allens deilt un jederein harr nich mihr as dei anner. Œwer dat hett nich lang duert, dor hemm' sik wecker 'n Kopp måkt, woans man anner för sik utnähmen kann. Un so keemen Marx un Engels in ehr Ünnersäukung œwer dat Wirtschaften inne Minschheitsgeschicht dorhen, dat dat so nå un nå twei Oorten von Minsch geef: dei ein Oort harr un hett nicks, möt för dei annern slawen un ward "exploitiert", un dei annern daun nicks anners, as dorœwer nåtaudenken, woans sei sik noch mihr von dat tau eigen måken kœnen, also dat "appropriatieren" kœnen, wat dei Exploitierten mit ehr Hänn' Arbeit schaffen.

Un ut dissen Taustand, dat dei einen vör luder Gier den Hals nich vull nauch kriegen kœnen un dei annern, dei nicks as ehr Arbeitskraft hemm' un disse tau Markt drägen un dor verköpen möten, hett dei Minschheit vörwarts dräben un dorhen bröcht, wo's hüt ankåmen is. Dorbi hett sik dei Minschheit dull uteinannerläwt un is in twei grote Lager upgåhn: up'e ein Sied dat Herren- un up'e anner Sied dat Knechtelager. Man kann ok seggen, dei einen läben in Powertäh un warden exploitiert un dei annern vonne Appropriatschon in Riekdaum. Wecker hemm' allens un wecker hemm' nicks!

Åhn all dit wiern wi as Minschheit wull nie nich so vörwarts kåmen, möten œwer, wenn wi dissen Taustand för all taun Besten überwinnen willen, tau't Allgemeineigendom taurüchkiehren. Un dor fünn sik denn Lenin as dei Drüdde in'n Bund un hett befunnen, dat hei nich up'e Weltrevolutschon täuben, sonnern dissen Gägensatz von Buer un Knecht (den "Klassengägensatz", as hei secht), twüschen Powertäh un Riekdaum so fix as mœglich in Russland œwerwinnen will. Nu is von dit Experiment nich väl bläben, œwer in männigeinen sien Kopp sitt noch ganz fast Lenin sien Definitschon von 'n Klass', denn jeder gaude Schäuler von'n Ostseestrand bet rünner in't Arzgebarch künn wull dit upseggen: "Klassen sünd grote Gruppen von Minschen, dei sik dörch ehr Stellung tau dat Eigendom voneinannder afsetten". Dei einen sünd dei Besidder — dei Exploitörs — von'n Acker- un Wischengrund un von all dei Maschinen; un dei grote Rest möt dat Kuurn meihn orrer anne Maschin' gägen 'n Hungerlohn slawen.

Marx un Engels bi't Nadenken. Ganz so verkehrt hemm sei nich dacht

Un ik denk so bi mi, dor hett sik nich väl ännert, denn dei Düwel schitt ümmer up 'n groten Hupen. Dei "Scheer twüschen Arm un Riek" geiht wieder un wieder op; dat lett, as harrn wi siet 4000 Johr kein'n Fortschritt måkt. In histoorsche Tieden mach dat — von dei Ungerechtigkeit mål afseihn — för den Staat egål west sien, denn dor güng dat alltied bloß üm't Beherrschen; œwer hüt bringt dat ok dei Demokratie in Gefohr, also dei Staatsgrunnlåg sülvst.

Wenn't ok nich mihr so eindüdig is, wecker Minschen 'n Bank orrer 'n Ünnernähmen as Eigendom besidden, so sünd dor weck anne Spitz, dei bannig väl instäken. Un dat gifft väle Minschen, dei den Gewinn inbringen, dormit dei von dor båben sik düchtig wat instäken kœnen, œwer sülben mierstendeils nicks dorvon afkriegen. Un dei, dei nicks dorvon afkriegen, dei tåhlen nu wedder noch Stüern, dormit dei, dei kein Stüern tåhlen möten, gaude Staatsdeiner sünd. Un disse Staatsdeiner läben in't Öller von 'n gaude Pangschon un dei Stüertåhler von 'n lütte Rent'. Un wi hemm'Minschen, dei möten mit Hartz IV läben, un wi hemm' Minschen, dei weiten gor nich, wat Hartz IV is. Dat gifft väle Minschen, dei in'n Månd nich so väl inne Kniep hemm', as anner för'n Kort taun Wiener Opernball utgäben, dei sik blot up Balkonien verpuusten un nich in't Wåder vonne Südsee nå Korallen dükern kœnen, dei mit'n Töller Supp taufräden sünd un nich Austern schlürfen willen, dei tau dei Buddel griepen, üm tau vergäten...

Un süht man dei Weltgeschicht so, denn möt man disse Herrn mit den Infall vonne Revolutschon doch nich glieks von'n Sockel rieten. Ganz in't Gägendeel: Leiwer schull man an arbeiten, de Kluft twüschen Arm un Riek tau sluten un sünnerlich dei Midd vonne Gesellschap tau stärken, dei Midd, dei dör ehr Bildung un Stüern jedeinen gesunnen Staat oprecht höllt. Denn sünd ok noch poor Blaumen œwrig för dei Denkmåln för dei Denker vonne Gliekheit.

In Rostock steiht Blücher ja ok ümmer noch up sienen Sockel un keinein denkt doran, em in't Lapidarium tau bringen. Un de Tied von solk Figuurn is ja nu wirklich vörbi.

Düsse Blaumen sünd nich för Blücher!