 |
|
vun Berthold Cordes De anduernde Regen hett över Wiehnachten bit in't nee Johr dorför sorgt, dat vele Landschopen ünner Water staht. Erst in't Neejohr broch de Küll wedder Winterweder mit. "Laat uns doch mal na'n Harz fohren, wo dor de Winterlandschop antokieken is!" Fröh morgens maken wi uns op den Weg. Al na korte Streek marken wi, dat dat vundaag en Aventüer warrn kann. Överall Treckers vör uns; dat schien keen Enn to nehmen. Gau op de Autobahn! Aver de Opfohrt weer uk vun Treckers versparrt. Bi de neegste Opfohrt schull't aver woll klappen; jo, Glück hatt! Endlich in'n Harz ankamen, freit wi uns över de feine Winterlandschop. Wi dinkt noch mal trüch an de letzten Fahrtstünnen. Wat wer dat noch, wat de Buerns op jüm ehr Plakaten kund maken un föddern deen?
Ward dor nich düütlich, üm wat de Buern dat geiht? — Existenznoot!
Uns Gedanken un Blick fallt nu wedder op dat winterliche Stolbarg. Wi laat uns Auto op en Parkplatz vör de Stadt stahn un gaht to Foot dörch de deelwies engen Straten mit de över 300 Fachwarkhüüs. Dat Schaufinster vun en Andinkenladen an de Straat Niedergasse laadt uns in rintokieken. In en Glasschapp sehg ik Münzen, un een dorvon fallt mi sünners in't Oog. As ik denn noch op en Hinwiestafel lesen do, dat an disse Steed bit to'n Johr 1851 dat Geboortshuus vun Thomas Müntzer stahn het, bit dat 1851 afbrennt is, kiek ik mi den Laden nipp un nau an. En poor Postkorten, de Andenken-Münze un noch en Book över den Paster un Buernföhrer Müntzer nehm ik mit. Dat is nu uk al bannig düüster worrn, un en poor Straten
wieter find wi en olen Kroog, den wi opseukt to'n Avendbroot un Övernachten.
Den winterlichen Harz bekieken, dat köönt wi morgen noch.
Vörher warr ik mi aver noch dat Book över Thomas Müntzer
ankieken:
Överall snacken nu vele Buern över disse Artikel un dään sik to Buern-Hopen tosamen. In'n März 1525 harrn sik an een Steed so bi 5000 Buern tohoopfunnen un plünnern en poor Klöster un Borgen. Dat gefüll de Herrschopen ganz un gor nich un se besleuten, dissen Frevel en Enn to maken un de Opstännigen hart to bestrafen. En poor dusend Landsknechten un 1500 panzerte Rieders harrn keen grote Möh, de Buern daltoslahn, denn de werrn man blots mit Seßeln un anner Warktüüch ünnerwegs.
Wat'n Glück, dat wi in anner Tieden leevt. 21.1.2024
|
Buernproteste
un Buernkrieg — De Ünnerscheed
Aver
dor weern uk Plakate dorbi, de wiesen en Ampel an'n Galgen hangen.
Wenn dormit meent is, dat se gegen de Ampelregeeren sünd, mag
dat ja noch in Ornen ween. Wenn aver de Minschen, de dor achter staht,
angrepen ward, dat geiht gor nich!
500
Johr is dat nu al meist her, do leevte in't thüringsche Stolbarg
(Stolberg/Harz) Thomas Müntzer. He weer anfangs en Macker vun
Martin Luther. Anners as de wull Müntzer aver de Buern to Noot
uk mit Gewalt vun jümehr Noot un Afhangigkeit befreen un sett
sik in Mühlhusen, wo he Paster in de Marienkark worr, as Helper
för de Opstänn in. Sien Gedanken vun en rechte Saak för
de Buern un annern vun de Obrigkeit afhangigen Minschen versöch
Thomas Müntzer dörchtosetten un stell disse in 12 Artikel
tosamen. Dat weern tomeist Grundrechte as to'n Bispeel dat Afschaffen
vun de "Leibeigenschaft", aver uk Minnern vun Stüern
un Frondeenste un free Jagd un Fischeree.
In'n
Maimaand 1525 keem dat bi Frankenhusen to en grote Slacht. Dorbi worrn
de vun Thomas Müntzer föhrten opstännischen Buern ut
Thüringen vun Fürsten-Suldaten vullstännig besiegt.
Müntzer sülvst worr fastnahmen un op en Festung foltert.
An'n 27. Mai 1525 hett man em den Kopp afslahn. Vundaag geiht man
dorvon ut, dat so an de 75dusend Minschen in dissen Buernkrieg to
Dood kamen sünd.