Hoge Bidrääg

vun Heinz Tiekötter


De Runn an Stammdisch weer komplett. Köm un Beer hebbt Gedanken free mookt un Stimmbänner ineult. Elkeen harr all sien Menen to'n Besten geben un allens dat seggt, wo he gläuv, de annern wurrn to dösig blieben, wenn he dor nu nich mit rutkeem. Bit to'n Weddersehn weer allens behannelt. Un denn keem doch noch wat: Martin Lange keek sik in de Runn üm un froog, of een wüss, wo dat nu an liggen kunn, dat he all wedder heugere Bidrääg an de Krankenkass betolen mutt.

Nu keem neen Swung in de Ünnerhollung. Jeder harr sien egen Ansicht. "Dat liggt an de velen privoot Versekerten, de nich mit inbetohlt", säe Kurt. Hugo meen: "De Dokters verdeent veel to veel." Bi sien Arzt harr sogor de Fro 'n Porsche. Guschi haut op den Disch: "Un öberhaupt is dat mit de Gesundheit jo 'n richtige Industrie worrn, wo se all Hand in Hand arbeit." He wull dormit wohl seggen, dat se all de Hannen ophollt. "Jo", seggt Hein, "un all de Bedeligten wüllt dor ornlich an di verdenen un afsohnen un bi uns de lütte Mann vun de Stroot, de betoolt de heugsten Bidrääg in Europa."

Fiete hett leest, dat in Gegenden, wo veel Riekdom is, dreemol soveel nee Knee insett ward as dor, wo eenfache Lüüd leevt. In Sweden güng de Minschen in Dörchsnitt veermol in Johr no'n Dokter un bi uns tachteihnmol.

Thomas säe gor nix un smuuster vör sik hen. He harr wedder sien Griensche opsett, denn se vun em all kennt, wenn em de Hafer prickt.
"Ik kann ju dat vörreken, wo uns Kassen-Bidrääg blievt", sä he. "Wenn ik mi nich feul, denn go ik to mien Doktor. De stellt mi 'n Rezept ut un kriggt vun de Kass dorför Honorar, denn he mutt jo ok leben. Ik goh mit dat Rezept no de Aphtek un hool mi dat Middel. De Aphteker verdeent an dat Medikament, denn he mutt jo ok leben. He kriggt de Pillen un dat Pulver vun de Pharma-Industrie. De verdeent goot doran, denn se un all jemmer Akschonääre mööt jo ok leben."

Un denn swiggt Thomas still, bit dat Martin em froogt, of dat nu wiedergeiht, wat he denn dormit utdrücken wull. "Djä", seggt Thomas mit so'n listigen Utdruck in Gesicht, "denn kümmt dat, wat allens so düer mookt: To Huus pack ik dat allens ganz achtern in de Schuuflood un dor blifft dat liggen — denn ik will jo ok leben!"


Foto Lütt un Lütt: Axel HH/Wikimedia Commons

25.7.2019


na baven