vun Meike Balzer-Fraun

43 Johr lang bün ik nu al in mien Goorn togang, man so en wunnerlich Wedder heff ik noch nie nich beleevt.

Na de Ieshilligen veel to koolt. As de Appelboom blöht, sünd de Immen noch nich ünnerwegens. Veel Appeln gifft dat nich düssen Harvst.

In'n Juni so wat vun hitt, dat ik jedeen Dag de Grööntüüchbeeten watern dee. Sogor de Blomen un uns lütten Diek kregen af un an 'n beten Water. Den Rasen leten wi geern geel warrn. Muchst kuum buten sitten.

Anfang Juli denn de gräsige Storm, de uns groten Botterlickerstruuk platt maakt hett.

Een Dag blots weer dat so richtig schöön: warm, nich hitt, keen Wind, keen Regen.
Vun Klock veer bet avends üm teihn hefft wi düssen eenzigen Sommerdag mit Frünnen op de Terrass fiert. Wat hefft wi uns höögt!

Denn nu weer dat jümmers blots unkommodig. Hitt un natt mit Storm un Donnerwedders. To'n Glück harrn wi keen Malöör, keen Hagel, keen Blitzslag un keen Starkregen nich. Aver Hitt! Morgens Klock negen weer't buten al so wat vun bruddig! Dören dicht un Rulladens rünners. Ok keen "Summerfeeling".
Aver Tiet! Tiet över'n Goorn to spekuleren. Welk Planten wasst ok bi Hitt un mit wenig Water? Wi wüllt un mööt ja Water sporen.
Feinet Book hett mien Keerl mi köfft: 300 Sieden mit bunte Biller un massig Vörslääg för Planten, de mit veel Sünn un wenig Water kloorkaamt.

Mit dit schöne nie'e Book sitt ik nu wedder in't Huus blangen mien Schrievdischlamp un gruvel. Buten is't düster, un allens is pitschnatt.
De Bööm un Büsch wasst mi övern Kopp. Uns Goorner hett keen Tiet nich.
De Bohnen wasst mit de Brödigamsblööm un dat Franzosenkruut üm de Wett. Se blöht as dull, aver de Immen, de sitt nu ok wedder kommodig in ehren Stock. Veel Bohnen warrt dat woll nich mehr geven düssen Sommer. De Rasen is lang un gröön aver so wat vun natt, kannst an Meihen nich denken.
Un uns lütt Diek is al wedder so wat vun vull, dor mut ik faken Water rutlopen laten. Anners löppt uns dat inne Stuuv.

Woneem uns Goorn in de tokamen Johren woll henwassen deit? Veel an dreihen kann ik dor schienbor ok mit de besten Böker reinweg gor nix mehr.

Ik bün blots dankbor, dat wi vun'n Goorn nich leven mööt — dat geev en Hungersnoot.