Steertüützen in Steenbeck

vun Antje Heßler

Steen gifft dat in Steenbeck noog, dat seggt ja al de Naam. De Oort liggt an't Steilöver vun de Lübecker Bucht. Baven an't Över steiht en Bank. Vun dor hest enen wunnerborn Utblick övert Water. Up en teemlich steilen Footweg kannst ok to Foot an't Water kamen. En Fohrt na Steenbeck lohnt sik.

De steile Weg an't Water lohnt sik!

Up enen smallen Landweg an ole Buurnhüser vörbi sünd wi mit uns Auto so wiet föhrt as dat güng. En rotwittes Band leet uns anhollen. As wi uns Parkgebührn betahlt harrn, leet de Wächterin dat Band hindaal un wi kunnen mit uns Auto up den Parkplacken föhrn.

De Hüüs un de Ümgeven...

...sünd man eenmaal schöön!

Winde an'n Wegrand

Överall legen grote Steen un wiesen uns de Parkbuchten. Wi harrn nochmal enen warmen Spätsommerdag tofaten kregen. Wi stegen ut un möken uns vorsichtig up den Weg. Beide brukten wi uns Gehhilfe, enen Handstock. Mien Fründin raak glieks mit den Stock ünner een vun de groten Steen. Se harr mal wedder en lütt Lock entdeckt. "En Muus?", fraag ik. "Nee, dor husch en anner Deert in dat Lock!"

Bi Regen warrt dat steile Över to'n Waterfall

Wieder up unsen Weg wöör allens genau ünnersöcht. "Pscht!" möök ik un wies up enen groten Steen. Dor beweg sik wat. Vörsichtig schlikern wi uns neger. Dor leeg doch wohrhaftig en Steertüütz up den Steen un leet sik de warme Sünn up den Liev schienen!

Steertüützen gifft dat in mennig Aarten — düt hier weern Woold-Steertüützen orr Wald-Eidechsen, de gifft dat noch an'n mehrsten bi uns. In Düütschland gifft dat sünst tomeist Tuun-Steertüützen orr Zauneidechsen; de Smaragdeidechsen sünd noch wat rorer. Woold-Steertüützen sünd gröön-bruun in all möögliche Farvtöön un hebbt smucke Pünktmuster op'n Rüch. Se freet allens an Insekten un Spinnen, wat se faatkriegen köönt, se sünd dor nich krüsch.

Naa, is dat en Leevspoor?

Uns Woold-Steertüützen hebbt en Besünnerheit: Se sünd twoors Reptilien, leggt avers keen Eier nich. De Eier riept meist ganz in de Moder, un gieks bi de Eiaflaag sluppt de Jung-Steertüützen un sünd foorts mobil. So brukt de Steertüützen-Fruuns keen warme, sekere Placken söken, de Eier dor aftoleggen un vun de Sünn utbröden to laten. — Dör düssen Kunstgriep hebbt sik de Woold-Steertüützen vun Irland bet na Sibirien utbreden kunnt!

He smüüstert so plietsch — en echte Casanova

Lütte Steertüützen kaamt mit twee Johr in de Pubertät un warrt bet to 10 orr 12 Johr oolt, aver nich in Frieheit; dor starvt se düütlich fröher.

Up unsen Weg wieder an't Water legen noch mehr Steen. De ene Steen weer rundüm mit Kamillenblöden smückt un up den Steen legen sogoor twee Steertüützen. De en haar en brune Farv un de anner weer gröönlich. Seker weern dat Mann un Fru. De gröönliche Steertüütz weer ümmer achter de anner her. Nu keken se sik sogoor in de Oogen. Sull dat en Hochtiet geven?

Wi weern beide ganz upreegt un rögen uns nich vun de Stell. Ik kunn aver nich mehr stahn un beweg mi. Wutsch weern de beiden achter den Steen verswunnen. Dor sünd wi denn eerstmal an't Water humpelt un hebbt Steen sammelt.

Nee ok, rundüm mit Blöden — romantisch!

Schau mir in die Augen, Kleines!

Up den Trüüchweg mit Taschen vull Muscheln un smucke Steen hebbt wi denn nochmal wedder de groten Steen an Wegrand ünnersöcht. Dor weer aver nix to sehn.

Is de lütte Steertüütz dat Kind vun dat Leevspoor?

Mit eens stupps mi mien Fründin mit ehr'n Stock an un wies up en Steen. Dor sünn sik doch en lütten Steertüütz, en Kind.

Wat harrn wi hüüt för'n Glück, wi harrn en Steertüüzfamilie bekieken kunnt! De smucken Steen un de Natuur nich to vergeten. Up den Nahuusweg keem uns noch en Tweespänner in de Mööt. De Kinner up den Wagen winken uns fröhlich to. Steenbeck warrt wi so licht nich vergeten.