Wat Ruumfohrt is

vun Marlou Lessing

Düür. Naklaar is Ruumfohrt düür. Un wat een dat ganze Geld nich in uns Tied för wat Vernünftigers utgeven schall, dor bün ik ganz apen för. Wi hebbt opstunns so vele Krisen in uns Welt — wenn'n de mit Geld bileggen kunn, schulln wi dat ehrder dorför utgeven. De Ruumfohrt kann töven. Se kümmt sowiso jichenswenn, wat een dat good finnen mag orr nich. Dat steiht fast.

Wi denkt jümmers bloots an den Minschen, wenn wi Ruumfohrtüüg un Ruumstaschonen op anner Planeten plaant. Dorbi överseht wi, dat wi masse DNA vun anner Leevwesen mit na de annern Himmelskörper sleept — tomehrst Bakterien, avers ok Planten un Viren un anner Tüüchs. Un wi överseht, wat wi sünd: en lüttje Deel vun den Aventüürtoog vun't Leven.

Dat Leven, dat is düsse wunnerbore Mechanismus — Erfinnung — Schöpfung — eendoont, wo een dat nöömt: Dat is düsse wunnerbore Vörgang, dat wat tostannkeem, dat cheemsche Stoffen ut sien Ümgeven opnehmen, verarbeiden un sik sülven dormit "nohren", erhollen kunn. Dat hett den kostboorn Buplaan (DNA) vun sien Idee schuult (en Zell üm de DNA bildt), lehrt, sik to verveelfachen (Zelldelen), den Tofall kreativ dorbi intobinnen (Mutaschoon), sik an mennig Levensrüüm antopassen (Entwickeln vun Aarten), all möögliche Ünnertypen vun Zelln to billen för ünnerscheedlichste Organe, sien egen Buplaan mit den vun anner Aartgenossen to verbinnen un sik so to optimeern (geslechtliche Foortplanten, Sex). Natüürlich hett dat dat allens nich lehrt mit en Bregen, sünnern dör gnadenlose Selekschoon: De Individuen, de wat Nütts kunnen, hebbt överleevt un/orr sik beter foortplant; de annern nich.

Mit de geslechtliche Foortplanten harr dat Leven en Superkraft utfunnen. Dat hett so noch veel mehr Aarten entwickelt, dorünner en Unmasse Planten un meist all Deerten, also Insekten, Spinnendeerten, Reptilien un Vagels, Fisch un ok Säugdeerten. De mehrsten Deertenaarten hebbt en Nervensystem entwickelt un later en Nervenknütten, den Bregen — ünner annern "wi", de Minschen. Mit den Bregen hett sik langsam Bewusstween bildt (nich bloots bi Minschen, wohrschienlich ok bi anner högere Säugdeerten un Vagels) un en Fragen na Moral un na Gott. För en religiösen Minschen is dat Ganze en Weg to Gott; ut en wetenschaplich Sicht is dat bloots de Evoluschoon. Dat speelt keen Rull, woans wi dat interpreeteert (mit den Bregen, den de Evoluschoon uns geven hett). Dat dat so lopen is mit de Entwickeln vun't Leven, is en Fakt.

Düsse wunnerbore Vörgang "Leven" hett op den Planeten Eer start, so veel weet wi. Wat dat annerwegens ok noch Leven in'n Weltruum gifft, is teemlich wohrschienlich — bi de Milliarden vun Galaxien, de dat gifft.

Nu is dat Leven vör bummelig dreeun'nhalv Milliarden Johr op de Eer avers bloots an een, twee Steden vörtüüg kamen — in Foorm vun primitive Eenzellers in de Uursupp. Un de hebbt sik utbreedt un entwickelt, un de niegen Aarten hebbt sik ok utbreedt un dordör verännert, sünd an Land gahn, dör Wöösten, över Meere un Ies — Samen vun Planten un lütte Deerten reist op Drievgood över Oozeane un besiedelt Inseln; de keen Insel findt, gaht ünner.

So hett dat Leven den ganzen Planeten besiedelt. De Minsch nich; wi sünd as Leevwesen nich an all Levensrüüm anpasst. Keen enkelte Planten- orr Deertenaart is överall; bloots dat Leven sülvst is överall. Wi Minschen köönt avers överall hen, sogor in de Antarktis, in de Luft un in de Deepsee, wieldat wi dank uns Bregen de Warktüüch dorför buun köönt. Wi mööt nich töven, bet de Evoluschoon uns an en Levensruum anpasst; wi passt uns Warktüüch an: kugelrunne hoochdruckresistente Kapseln för de Deepsee, Thermokledaasch för de Antarktis — un Ruumkapseln un -antöög för de Ruumfohrt.

Denn de Ruumfohrt is bloots de neegste Schridd — de Schridd op en niegen Himmelskörper, en Maand orr Planeten. Den neegsten Schridd hett sik dat Leven alltied wat kosten laten. Dorüm is Ruumfohrt düür. Avers keen Bang nich: Wenn wi dat nich maakt, maakt dat jichenswenn en anner Spezies. Denn dat is in't Leven inprogrammeert: Nieges versöken, sik utbreden, anner Levensrüüm opfinnen un sik an ehr anpassen.

Dat is nich de Minsch, de den Weltruum "erobert". Dat is Tüünkraam. Wi sünd en Deel vun en veel gröttern Vörgang: de Saga vun't Leven. Dat Leven will wieder rut. Dat warrt dat doon, mit orr ahn uns. De Ruumfohrt warrt kamen. Dat steiht fast.