Dat Kruut för'n Hornung: vun Anke Nissen Salvia officinalis Familie Labiatae |
|
|
Anner Namen:
|
Edler Salbei,
Edelsalbei, Gartensalbei, Geschmackblätter (Schlesien), Königssalbei,
Kreuzsalbei, Hahnenkamm, Lävendel. Muskatellerkraut, Müsli, Ruchblätter (Nordthüringen), Sälvel, Salbme, Salf, Saphie, Salve, Salver, Salvie, ok Salwie (plattdüütsch), Scharleikraut, Selve, Selvi, Schmecket (Baden), Schuwen, Sophie, Zaffe, Zuffern. |
|
Sammelt warrt:
|
Bläder (Folia salviae), in'n Mai bet Juni, vör dat Blöhen | |
Warrt bruukt: |
As Gurgelwater: gegen Entzündungen in'n Mund un Hals |
|
So warrt't anwennt: |
3 Teelöpel Salbei mit ¼ l kolt Water övergeten, to'n Sieden bringen, trecken laten. Dor denn mit gurgeln un as Tee drinken. | |
|
||
Salvere is latiensch un bedüüdt "gesund sien". Fröher hett man geern Bläder vun Salbei in Pannkokendeeg tunkt un utbackt. Ik denk, dor wiest de Naam "Müsli" up hen. Salbei hett dat woll in elkenen Kloostergoorn geven, man ok in vele
anner Goorns bet hüüt. De Bläder vun den Salbei gellen in de Antike as Sinnbild för
dat ewige Leven. Ok ehre Heilkraft weer al fröh bekannt. Hildegard vun Bingen schrifft in ehr "Physica" över Salbei:
|
||
Ut dat "Kreutterbook" vun Leonhart Fuchs vun 1543 över Salbei:
|
||
Otto
Mensing vertellt in sien "Schleswig-Holsteinisches Wörterbook"
(Band 4) över Avergloven in fröher Tieden. Dorna leet man
Salbei in en Glas ünner enen Mesthupen verfulen. Dat duur sien
Tiet, man denn wörr dor en Wurm ut orrer en Vagel. Uns' Enkeldeern Lene hett vun ehre Patentante en Krüderbook
schenkt kregen. De Rosenduft gifft Freud, |
||
|