Dat Kruut för'n Maimaand: vun Anke Nissen Malva silvestris = wilde Malve, Roßpappel |
|
|
Anner Namen:
|
För Malva neglecta:
För Malva silvestris:
|
|
Sammelt warrt:
|
Bläder
(Folia) in'n Juli bet September; ok Blöden (Flores) vun Malva silvestris in'n Juli un August |
|
Warrt bruukt:
|
Bläder:
Blöden:
|
|
So warrt't anwennt:
|
Bläder: 1-2 Eetlöpel dröögt Bläder mit ½ l kaken Water övergetenn, 10 Minuten trecken laten Blöden: 1 Eetlöpel Blöden mit ¼ l Water utkaken. Sööt drinken. |
|
|
||
Malva vulgaris = gemeine Malve, gemeine
Pappel: Malva hortensis = Garten-Pappeln, Stockrosen, Mundrosen, Herbstrosen. Roßmalven und Königskerzen |
||
De Bläder vun Malva silvestris sünd an'n Grund flach un
hartförmig, de vun Malva neglecta nierenförmig. Fröher wörr de Malv in'n Goorn plant as Gemüüs. Vele Lüüd meent, dor is se eerst dörch den Spinat verdreven worrn. In ole Krüderböker kann en de Malv ünner dissen Namen nich finnen. Dor warrt schreven vun "babela" orrer vun "papeln" orrer "Bappellen". De Frucht süht ut as en lütten Kääs. Dorüm spelen wi as Kinner dormit in uns' Poppenstuven un Koopmannsladen. Se smeckt en lütt beten as Quark. |
||
In en Krüderbook vun 1534 steiht:
In fröher Tieden hett'n glöövt, dat de Kääspappel in'n Kohstall helpen kunnen, dat keen Hex an de Melk ran kunn. Un wenn en Fru ehr Water över enen Kääspappel-Busch strahl, un de Busch denn verwelken dee, denn wüß man, dat de Fru keen Jungfru mehr weer. |
||
Huustee Familientee, Gesundheitstee, Fröhstückstee. Ik heff uns' Kinner mit "Roden Tee" groottrocken. Wi harrn en grote rode Doos, in de heff ik den' Tee sülms mischt: Schalen vun Hagebutten, Appeltee, Malven. De Malven sünd heel wichtig, de geevt den Tee de feine rode Farv. Ik dee allens in de Doos, maak den Deckel rup un schüttel düchtig. Dor keem ok mal dröögt Zitroonschaal mang orrer Pepermint, orrer Fenchel. Elkeen Morgen heff ik enen groten Pott vull Tee kaakt (1 Eetlöpel vull vun dissen Tee mit 1 Liter kaken Water övergeten, 15 Minuten trecken laten, afseihen) un in de Köök stellt. Jeder, de Döst harr, kunn dorvun so veel drinken, as he wull. Eerst as uns' Kinner groot weern, hebbt se markt, dat dit Tee weer; se hebbt jümmers dacht, se drinken Saft. Un de rode Doos, de gifft dat hüüt noch, se hett en poor Schrammen un Bulen. Se steiht bi uns' Dochter in de Köök. Nu mischt se dor ehre Krüder in, un de Doos warrt wedder elkeen Dag bruukt. Ik heff natüürlich lang ene niege Doos, witt, veerkant, up elkeen Siet mit Blomen bemaalt. Dor misch ik mienen "Roden Tee" as jümmers. De Krüder haal ik up'n Wochenmarkt bi den Krüderstand. Un as jümmers steiht en Pott mit Tee in de Köök. Un tominnst enen Liter dorvun drinkt alleen mien leef Mann elkenen Dag ut. Un wenn Enkelkinner kaamt, heet dat meist: "Oma, ik heff Döst" un dann suust se glieks in de Köök.Un wenn een den Tee nich kolt drinken mag as ik , denn geet ik de klore wunnerschöön rode Flüssigkeit in en fein Glas un stell dat kort in de Mikrowell. |
||
|