Dat Kruut för'n Märzmaand: De wilde Erdbeer vun Anke Nissen Fragaria vesca Familie Rosaceae (Rosengewächse)
|
|
|
Anner Namen: |
Arbel, Arbern, Erbel, Erbern, rote Besinge, Rotbeere | |
Sammelt warrt:
|
Bläder, in'n Mai |
|
Warrt bruukt: |
|
|
De Naam "Fraga" kümmt vun dat latiensche Woort för "duften". Dat passt good, denn de Eerdbeer hett en wunnerfienen Duft. De Früchte se bestaht ut den fleeschig Fruchtbodden sünd en erfrischen un köhl Spies. De Duft maakt ok en groot Deel vun ehr leckeres Aroma ut. De Preester Sebastian Kneipp de ok de Waterkur erfunnen hett hett de frischen Früchte as Erdbeer-Kur bruukt to'n Reinmaken vun't Bloot un dormit denn ok gegen Huututslag. (Vörsicht, dat gifft Lüüd, de kriegt so'n Oort Nesselsucht, wenn se Erdbeern eet!) Erdbeersaft is goot för Lüüd, de blots kort atmen köönt, de "kurzatmig" sünd. |
||
|
||
As Heilplant heff ik de Erdbeer in miene Drogistentiet nich kennt in mien oll Krüderbook vun Leonhard Fuchs ut dat Johr 1543 aver, dor heff ik se funnen. Dor steiht:
Erdbeern wörrn al in de Steentiet eten, as dat dörch archäologisch
Funde bekannt is. |
||
|
||
De Eerdbeer in christliche Mythen un Volksgloven Uns Söhn harr uns dree Erdbeer-Planten schenkt. He harr se fein in so'n langen Kasten plant, un wi hebbt den an unsen Balkon hängt. Wi hebbt de Planten pleegt, se kregen Water un Dünger, wi hebbt welke Bläder afplückt, un de Eer uplockert. Un denn seten wi un keken, wat de Plant grötter wörr, wat
se al Blöden ansett harr, wat dor womööglich
Lüüs up krabbeln. Kort: de dree Erdbeerplanten, de höörn
nu to unsen Alldag. Wi hebbt up se uppasst, un wi hebbt elkeen Dag
enen lütten Erdbeersnack afhollen. Annern Dag wies sik de eerst lütt witt Blööd. Mien leef Mann hett an'n de nächsten Daag den Erdbeersnack in na sein Meen nützlichere Bahnen lenkt. Wie snacken dorvun, wo goot ene Erdbeerbowle smeckt un Erdbeertorte un Erdbeermarmelaad wi köfften uns eerst mal en Glas vun de gode Schwartauer Erdbeer-Konfitüür. Wi kunnen uns nich eenig warrn, wat Erdbeern mit Melk beter smecken orrer Erdbeern mit Slagrahm, wi erinnern uns an Erdbeern mit Ies, Erdbeern mit Vanillepudding. Denn bill sik würklich de eerst Frucht ut, noch gröön,
aver düütlich as Erdbeer to kennen. Uns Plant drääg
as natüürlich all Erdbeerplanten to lieke
Tiet Frucht un Blööd. |
||
|
||
Ich weer echt
baff. Man de Spraak harr mi dat ja nu doch nich verslaan. Al lang harr ik in mien Erinnern rümstövert, un nu kunn ik nich mehr an mi hollen: "Hest du wüßt, dat Walderdbeern fröher as Spies för de verstorven Kinner gellen? Dorüm hebbt wi nie vör den 24. Juni Walderdbeern plückt orrer eten. Bet dorhen hören se de seligen Kinner to. Wenn wi as Kinner bi't Erdbeersammeln ene Frucht dalfallen leten orrer ene verloren, denn müß de liggen blieven, denn nu höör de den Düvel to. Dor wörr fröher fix up Acht geven. Hett man di dat ok bi bröcht?" "Nee!" un dormit knall he siene Zeitung up'n Disch, "mi hett man bibröcht, dat Erdbeern as heel gesund gellen för Mannslüüd för Fruun aver sünd se eher schädlich!" Bi all disse velen Erdbeersnacks vun de ik hier natüürlich blots en lütt beten andüden kann weer de eerst Frucht root un prall un glänzen worrn. Enen Dag wullen wi ehr noch gönnen, denn wullen wi se plücken, dörchdelen un mit veel Genuss tohoop upeten. Ik segg dat glieks, dor is nix vun worrn. Uns Enkel Nr. 6, Ingvar, keem to Besöök, un sien begehrlich Kieken kunnen beid Grootöllern nich stand hollen. He eet schmatzend "uns" köstlich Erdbeer. Beten vun den roden Saft tropf ut siene Mundwinkel un leet uns so en beten vun den Duft den paradiesischen in de Nääs stiegen. |
||
|