vun Klaus-Dieter Tüxen

Harvst in'n Goorn in Eckernför: De Steernbloom (Aster) blöht in de Warms vun den güllen Oktober. In gode Johr blöht se bet in'n November rin.

Dorblangen blöht de giftige Iesenhoot (Aconitum napellus). So truschüllig steiht he dor mit sien blage Glocken, as wüss he vun nix, is aver een vun de giftigsten Planten in de Welt.

An een vun de twee Tweeschen-Barkenstämm rankt sik de wilde Harvstwien hooch — bloots an een, villicht dat de anner niedsch warrt. Warrt he aver nich, he hett ja dat Vagelhuus!

In'n Küven an't Huus wiest de Korkflügelstruuk (Eonymus alatus Compactus) sik nu vun sien smuckste Siet. Steiht he in'e Sünn, denn dankt he dat mit de prächtigsten Farven — je öller de Plant is, je schöner warrt se dorbi, meist so as wöör se wat tolehren.

Uns' Katteker heet "Korre" un sammelt Walnööt för'n Winter. Wi helpt na mit en Katteker-Foderstatschoon, de wi an de Pergola anbummelt hebbt.

Gaht wi langsam ut unsen Goorn rut. Över dat Stoppelfeld bi Windeby is de Aarn liek as en Storm hengahn, de de Maisstoppeln all in een Böög feegt hett. En beten unheimliche Anblick. Sünnerlich good is de Maisaarn düt Johr ja nich good utfulln.

Melancholisch-schön dorgegen lücht de Allee bi Westerthal in de Neeg vun Windeby.

De Möhl Anna in dat smucke Dörp Riesby dorgegen töövt op den Harvstwind un strahlt dorbi as en junge Deern un nich, as weer se al över 100 Johr oolt.

Un as de rechte Tier steiht na en Schuer de Regenbagen över de Slie.

In Lindauhof, 'neem se de "Landarzt"-Serie för't Kiekschapp dreiht hebbt, steiht an dat "Landarzthuus" — dat ole Gootshuus — en wohraft prachtvulle, mächtige Eek. Ehr Loof warrt langsam hart un klöört sik al in de Toppen.

En Göösswarm flüggt över de halv afaarnten Feller. Mehr un mehr Nonnengöös un Wittbackengöös överwintert in Sleswig-Holsteen. Nich all Buerslüüd sünd begeistert dorvun, sünnerlich wenn de Göös in de Masch an de Westküst de Wischen afgraast.

Dor an de Westküst kannst de groten Soltwischen sehn, 'neem de Queller (Salicornia) merrn in't Soltwater wasst un in'n Harvst sien terracotta-rode Farv annimmt...

...meist datsülvige Rood as in Korre sien Pelz.

Wat is uns Land doch schöön to jede Johrstied!