Bottervageljohr 2018

In de verleden Johrn sünd uns flegen Insekten gewaltig trüchgahn. Dorüm hebbt wi düt Johr en Kalenner uns Bottervagels toegnet. Thomas Seemann hett för en Fotokalenner (rutbröcht vun sien Team "Tandem"/OBW) de schöönsten Bottervagelfotos tohoopstellt. Wi bringt de Fotos hier, stellt de Bottervagels vör un ehrt ehr mit en Vers.

Se köönt de Fotos per Klick vergröttern. Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop op de Browser-Symboolliest.


Bottervagel vun'n Septembermaand:
De Admiraal

vun Thomas Seemann un Marlou Lessing


De Admiraal is en Eddelfalter vun strenge Schöönheit. Wenige reine Farven tekent in klore Linien sien dunkle Flünken. Se erinnert an de Schulterklappen vun't Militär, dor hett de Bottervagel sien Naam her. De Ünnersiet vun de Flünken is wedder ganz unschienbor, as bi dat Dagpfauenoog; so kann de Bottervagel twee Gesichter wiesen, een opfällig un een unopfällig. He un Se seht meist liek ut.


Admiral op Sünnenbloom. Klick op to'n Vergröttern!

De Admiraal is över ganz Eurasien un in Noordamerika bekannt, he leevt de Hööchte un dat Bargland, is avers ok bi uns an de Küst antodrepen un leggt hier geern — wat'n Överraschung! — sien Eier op de Bläder vun de Brennnettel, wieldat sien Rupen de geern freet, ja, se möögt meist nix anners! De mööt wirklich good smecken! Ik mutt opneegst ok mal Brennnettelsalaat probeern — so veel Rupen vun so veel Falter-Aarten köönt sik ja nich irren, wat?

To'n Wunnerwarken is, wo wied so'n lütte Falter wannern kann — un de Admiraal wannert geern. In'n Lent treckt em dat na Noord, in'n Harvst na Süüd, as de Toogvagels. So kaamt Admiräle in grote Tall jedeen Johr vun't Middelmeer över de Alpen bit na Skandinavien un later wedder trüch. Man ok för halsbrekern Expeditionen sünd düsse lütten Deerten to hebben. Se hebbt mennig Inseln op düsse Wies besiedelt, sogor Hawaii, un ok op Island maakt se Visiten, treckt denn aver wedder af. Ik bün vermoden, dat bi solk Wannerungen en grote Deel vun de Falters dood in de Grote See störten mutt — de Falters hebbt ja keen Google Maps un keen Navi un warrt vun'n Wind licht verweiht. Verleden Johr heff ik en Reis mit en Frachtschipp maakt, un merrn op de Hoge See funn ik an Deck en Admiraal... "Och Gott, dat arm Deert hett sik verflagen!", heff ik dacht; avers villicht möök de Lütt ja bloots en Rast! Düsse erstaunlichen Deerten richt sik bi ehr Wannerungen normalerwies na de Sünn un bestimmte Landmarken. Landmarken gifft dat op See ja nu gor nich, de Sünn ok nich jümmers... bloots dat unsichtbore Magnetfeld köönt se villicht noch föhlen; de Wetenschap is sik dor nich seker. Wat för'n unbannige Entdeckerdrang mutt de smucken Deerten regeern, dat se sik eenfach op de wilde See ruttruut, much kamen, wat will! Se hebbt sik ehren hogen Rang — Admiralin un Admiral — wohrhaftig verdeent!


Admiral op Aster. Admiräle bruukt Harvstblomen. Klick op to'n Vergröttern!

De Admiräle leevt geern in apen Gelänn, Goorns, Karkhöff un an Feldraine; avers se kaamt ok in den Woold torecht. Se sünd as utwussen Bottervagels veelsiedige Fiensmecker un suugt an ganz ünnerscheedlich Planten: natüürlich den Schmetterlingsflieder, avers ok Plummenboom, Efeu un laat blöhen Blomen geevt ehr Nohrn sünnerlich in'n Harvst. De Admiraal hett sik eenfach good an de vun Minschen gestalt'te Landschap anpasst. Bloots den Winter, den överleevt in Europa bloots wenig utwussen Falter. De Admiräle, de in'n Mai wedder fleegt, hebbt de Winter tomehrst as Ei un Popp beleevt — inwickelt in Brennnettelbläder.

Füürfarv, Ieswitt
op Swatt
sleit in't Oog —
en lierlütt Kommando,
minn, avers streng,
drippt mien Ohr:
Achtung! Stillgestanden!

Unbannig Kraasch
to Land, in de Luft, op See —
dat Woort "Admiral"
kümmt vun't Woort för "bewunnern" —

Snicksnack!, kommandeerst du,
Achtung! Fertig to'n Start! —
un lööst di op
in luder lütte Pünkt


4.9.2018


na baven