Wunnerbor is de Welt

Na dat Leed "What a Wonderful World" vun George David Weiss (Melodie) und Bob Thiele (Text), op Platt nadicht vun Addi Kahl


En Barg Biller ut dien Leven,
vun ’t Erinnern präsenteert,
sieh dankbar, blot nich truurig,
wieldat dat Ooltwarrn di verfehrt;
du ännerst dat ni nich,
kümmt mol de Tiet ahn dat Licht.

Kiek hen, wenn witte Wulken
so licht as Feddern sweevt dorhen
un frei di an bunte Blomen,
wenn se so wunnerbar blöh’n,
hörst villicht ’ne Nachtigall sing’n,
se kann dien Seel so beswing’n.

Un steiht en Regenbagen an Heven
in sien buntig Farvenspeel —
du denkst: „Steiht he för di dor baven,
is blot för di alleen so schöön?“
Wat för ’n Wunnerding op Tiet,
bald wedder bleek un al vergahn,
un spöör för’n lüttje Ogenblick,
he to Besinnung uns mahnt.

Frei di op warme Sünnschien,
süh nachts Stiernsnuppem verglöh’n,
un sieh dankbor, wenn di ’t goot geiht,
wat blot nich överall to sehn.
Villiggt geiht di dörch den Sinn:
„Wonehr is allens dat dorhen?“

Uns Leven, dat löppt gau
as dörch ’n Eierklock de Sand.
Dat Schicksaal stellt allns tiedig,
höllt ok sien Rieseln ni nich an,
stoppt ok keen Riekdoom dat Enn,
dat ward gor nix bewennen.

Suug op den bunten Regenbagen,
af un an mol smuck to sehn,
wenn he sien Brüch vör’n Heven slöögt,
in sien Farven, wunnerschöön.
Villicht geiht di dörch denn Sinn:
„Worüm geiht allens dorhen?"
Un di geiht dörch denn Sinn:
„Woneem gaht wi, woneem?“


Bild Lark: Alpsdake/Wikimedia Commons
Bild Water: Antje Heßler
Bild Regenbagen, Lichtpieler: Bertram Botsch
28.5.2017

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet