En Volksmusiksendung

...rinzappt hett Marlou Lessing


Gistern, an'n Sünnavend avend, heff ik utnahmswies mal över't Kiekschapp keken (an'n Sünnavend is dat mehrst heel un deel nich uttohollen). Un dor bün ik doch wohraftig an en "Volksmusik"sendung op't eerste Programm hangen bleven. Ik kunn dat nich faten.

Volksmusiksendung heet normalerwies: En Hall vull Rentner maakt op Heile Welt. Ok hier. Man dor woorst wies: För de Heile Welt gaht se över Lieken. Ok över de Liek vun de würkliche Volksmusik.

Dor harrn se dütmaal den Walter Scheel inlaadt, de in de 70er Johr as Bundspräsident dat Leed "Hoch auf dem gelben Wagen" sotoseggen as FDP-Parteisong opsett hett. Mit groot Halloo woor de ole Herr in de Hall opnahmen un as de "Entdecker" vun düt Volksleed fiert. Un denn woor dat natüürlich sungen: "Hoch auf dem gelben Wagen..." Strophe üm Strophe. Bet op de letzte. As de kamen schull — vörbi. Applaus, Juppheidi, Heile Welt. Vun de letzte Strophe weet se nix af. Se doot tominnst so. Dorüm lever ik de letzte Strophe hier na:

Sitzt einmal ein Gerippe
dort bei dem Schwager vorn,
hält statt der Peitsche die Hippe,
Stundenglas statt des Horns,
sag ich Ade nun, ihr Lieben,
die ihr nicht mitfahren wollt:
Ich wäre ja so gerne noch geblieben,
aber der Wagen, der rollt.

Dat Leed beschrifft nämli nich en Utfloog to'n Vergnögen in'n Sommer, sünnern en Levensreis, de mit den Dood endt. — Kannst nu seggen, dat dat verständlich is, dat en Hall vull Rentner nix vun'n Dood höörn will. Ik segg avers: Dor deist de Rentner unrecht. Villicht weer dat ja ok bloots üm Walter Scheel, dat se de Strophe mit Jan Klapperbeen op'n Kutschbock weglaten hebbt? — In düsse Sendung woor denn noch to'n schöönsten Volksleed överhaupt "La Montanara" wählt. O nee. Ik heff utschalt.

Solk Sendungen bringt de richtige Volksmusik totaal in Misskredit. Dör ehr kümmt de Indruck op, Volksmusik is en bonbonrosa Veranstalten ahn jeden Belang för de Wirklichkeit. De Hauptsaak is de Heile-Welt-Musik; Text intresseert överhaupt nich. Dat is ok de Grund, woso "niege Volksmusikstücke" alle gliek klingt un echte Null-Texte hebbt. Wat schallt jüngere Lüüd denken, de Musik söcht, de ehr Problemen utdrückt — Existenzängste, unglückliche Leevde, Wöttellosigkeit? Allens dat kümmt in düsse Musik ja anschienend nich vör. Junge Minschen söcht sik denn annere Musikrichten, de ehr Levensgeföhl utdrücken doot — un dat is ok ehr godes Recht. Denn to alle Tieden wüllt Minschen gemeensam singen un ehr Geföhlen utdrücken. Wenn Se nu in'n Sommer an'n Elvstrand bi Övelgönne an en Lagerfüür treed un een vun de Lüüd en Klampfe in de Hand drückt, denn summt un singt na fief Minuten de ganze Runn üm't Lagerfüür "Yesterday". Dat is en echtes Volksleed woorn. Alle kennt dat, singt dat geern, un dat is ok en godes Leed: De Minschen föhlt, dat dat, wat dat Leed beschrieven deit — dat Scheitern vun en Leevde —, ehr egen Leven wat angeiht.

Dat gifft ok düütsche Leder, de dat Leven vun uns vundagige Minschen wat angaht! Echt? Ja! Volksleder hebbt nämli Texte — wunnerschöne. Se sünd dat Destillat — över Generaschoonen un Generaschoonen jümmers wedder destilleert — vun reale minschliche Geföhle, Höpen un Ängsten, ok Glück un Övermoot. De Texte vun Volksleder sünd nich to slaan. Söcht Se mal t.B. bi de kaptaale Websiet ingeb.org poor rut. Denn maakt wi en niege Wahl vun dat schöönste Volksleed, en Wahl, 'neem "La Montanara" wiss nich winnt. Ik sülven slah "Es dunkelt schon in der Heide" vör, mit en Text, de ok na Johren noch niege Facetten un Deepden wiest; man de Reegn "Kommst du mir aus den Augen, / kommst du mir aus dem Sinn" disqualifizeert dat natüürlich för de Heile Welt. Alternativen gifft dat vele. Dor kriggt "Yesterday" echt harte Konkurrenz!

Vele Minschen hebbt vundaag, in de globaliseerte Coca-Cola-Kultur, wedder Intress an dat kulturelle Arvdeel, dat ehr tosteiht. Dat schallt se ok kriegen könen. Al in min Generaschoon — de 40jährigen — bün ik een vun de letzten, de Volksleder un Texte kennt. Wi köönt nu nich vun de Kiekschapp-Sendungen, de partu in Bonbonrosa maken wüllt, feddern, dat se miteens dat reale Leven un dormit ok de echten Volksleder weddergeevt. Man wenn de annern dat nich doot, köönt wi dat sülven maken. Dat is as mit de plattdüütsche Spraak: Wenn wi dat nich wiedergeevt, maakt dat na uns nüms mehr.


8.1.06 Marlou Lessing

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet