Weeg. Lyrik un Fotos vun Katja H. Renfert

Weeg Lyrik un Fotos vun Katja H. Renfert
	Ik gung mienen Weg Ik gung mienen Weg. bückt mi hier, bückt mi dor, üm wat antosammeln. Ik nömt dat Erfohrung. Ik heff veel ansammelt. Dat Bücken un de Last vun dat Sammeln hebbt mien Rüüch bögt. Ik gah mienen Weg. Richt mi op, kiek ümher, üm wat aftogeven. Ik nöm dat Ballast. Ik heff veel aftogeven. Dat Oprichten un de Will to'n Afgeven laat mi de Sünn wedder sehn.







An'n Kanaal To'n Anhören hier klicken: Lesen deit Katja Renfert in dithmarscher Platt. Oma, Oma, kumm doch gau, laat uns ielig gahn, ik mag mit di an den Kanaal, wo de groten Schepen fohr'n. Gau de Oma kümmt herto nimmt de Deern an ehre Hand. Beid tosamen föhlt sik frie, un bi't Lopen gnarscht de Sand. Al vun wieten süht de Deern, wo de Schepen fohren. Oma, Oma, sus man swind! Dorhin, wo wi nülich weeren. Blagen Heven, Sünnenschien; bald al kamt se to ehrn Teel. Beid tosamen seggt: juuchhei, grote, lüttje Schepen fohren dor so veel. Vull Vergnögen winkt de Deern, poor Matrosen winkt torüch. Mit ehrn Oma an'n Kanaal, för de Deern dat gröttste Glück. Oma, wenn ik groot bün, spar ik ganz veel Geld; un denn fohr ik mit 'n Schipp in'ne groote, wiede Welt.

Mehr vun de Autorin hier 22.3.2009