Notizen ut'n Maimaand


narziss

mit unglöövsch gebeer
— so schöön! kann't ween? —
— as wenn't vun'n himmel weer ...

kuum dat he't waagt —
ahn aten, taag
böögt de kastangelboom
sik över
sien egen bild vun töver —
en droom —

as he't beröhr
verleer
sik allens in en rippelrunde well.
un vun de stell
suug ehr de sünn
op vun de eer
na'n himmel hin.


verspeelt

de königsdochter, jüngste,
verspeel den ball —
sien fall
güng in keen born, keen soot.
he rull ehr op de wisch —
dorwegen is dat märken doot.
vun dor haalt em nich pogg, nich fisch.

man: "sünd se nich storven, denn liggt he dor noch hüüt."
dor liggt he. — is ok de prinzessin nich wiet...?


de himmel kümmt jümmers to uns,
ok feern vun sik sülvst
ok in hektik un höll —
de himmel finnt uns.
keen weg is to wiet.
he wiest sik, woneem wi't nich vermoden sünd —
spegelt sik in't düüster,
ritt dat lüttste finster wiet op.
un amenn, wenn wi to em kaamt,
höllt he, wat he versprickt.

allens.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet