Notizen ut'n Braakmaand
Stimmen op'n Freedhoff Hamborg-Ohlsdörp


   

 

levensradels

wat schall ik hier? woneemhen geiht de weg?
dat allens hier geiht över min vernimm.
so lang al denk ik, dat ik sacht mi krümm
un lies mi in en frageteken legg.


keen dörkamen

wat is mi all min schöönheit nütt?
se lett mi unvermehrt.
wat anlockt hett, verwehrt
de imm ehr wark. se nimmt nix mit
vun mi. ik bün kastreert.


ji denkt, ik denk; ji denkt, ji seht en sinn
ünner min flüchten, min bedeckte oogen.
ik weet keen sinn. ik denk ja nich — ik bin.
min flüchten sweevt; se sünd noch nienich flagen.
keen teel weet ik, un nix is mit mi meent.
ik föhl metall. wat is dat: engelwacht?
ok licht föhl ik: dat is, wat foorm verschöönt.
vör nacht schall ik juuch wohren? — wat is nacht?

 


 

dornröschen-efeu

de iesern ranken slaapt in mi
al hunnert johr; ik rank
in dusend foorms, de ik erfinn;
plissee, steernfoorms, nieg windgespinn;
starr slaapt de iesern ranken binn...
un ännert de sik nie?
ik tööv un woker her un hin.
wannehr waak't op? hett't vun mi künn?
warrt em de tied nich lang?


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet