Notizen ut'n Heumaand


himmelskind

elkeen oogenblick ünner düssen heven
is
erwählung,
is
ewigkeit. elkeen,
all daag.
smeck
dat leven, wees
wat du büst:

himmelskind.

 


 

 

dreihst den witten kopp, lütt wulk,
kiekst di üm: "'keen bün ik?"
jüst büst foormt, glieks lööst di op,
man wieldess seilst sinnig
hier en lütt stück hevendaal,
wannelst lief un kopp,
lööst di sachen, as wi all,
un seilst hevenop.


 

so vele weeg gahn,
so vele weeg kamen,
weeg, de sik opdään,
bedenkenlos "nahmen",

de richten vertruut,
in de se lepen,
un lepen se ut,
ehr gau vergeten.

un elk weg so schöön.
un elk so zaart.
week stoff an'n grund,
de min footspoor bewahrt,

un dat helle an't enn. —
as de weeg will ik doon:
föhren, bewahren
un sacht laten gahn.


 

 

swanensee

sülvstvergeten danz
vun den himbeerbusch
weltfrömde eleganz
noch en schritt, un husch —
över un vörbi
is dat spill. dor blöht
bloots en himbeerbusch
mit beeren, root un sööt.


 

 

weegenleed

an de lütte kuhlenwang
smeeg din sünnenhööft,
warme schadden maakt sik lang,
dat se daak di geevt;
sachen wippwappt dat gelänn —
och, wokeen dor leeg!
sünnig wees din dag bet enn,
schaddig wees din weeg.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet