Notizen ut'n Sneemaand


du flamm, de ut de eer ehr wöttel stiggt,
sik loosmaakt, deelt, hooch na den heven lickt —
du flamm. versehrbor, dünn. vun buten flüggt
en dunkler flamm, de ganz dien lief erstickt.


mien schönes land,
du radelhaftig
vertruutheit —
wat is düt för en welt?
överall
treckt se an mi,
an wat in mi —
dat is mien hart. se will
mien hart, dat schall
na ehr, nich hier
schall dat tohuus ween, schall nich blieven.
in allens is düt lengen: de feerne
heimaat...
ik kiek mi üm — bloots lengen överall, keen wohrheit
gifft't anners, nix weet wi, bloots
düt lengen...

apen geiht
de himmel: allns
mutt starven, dröff gahn.
du grote annerswelt, denn nimm mi hen.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet