Notizen ut'n Christmaand


Busteed Bramfeld Wiehnacht

de niegen, groten bööm vun stahl
draagt dannbööm liek as talmi-tier;
keen wötteln hebbt se, een un all,
un sünd bald nich mehr hier.

de dannboom, de na'n himmelsrand
ophievt woor, weer mit em alleen;
he böör sik op de letzte kant
ahn bevern, himmelstogewandt.
hebbt wi em würklich sehn?


 

min pappelboom in hamborg-horn
woor fällt an een dezembermorrn.
in veel johrteihnten weer se worrn
un liggt in stücken da. se stöör. —
nu höp ik meist je mehr un mehr,
dat över mi in düsse welt
nüms so en urdeel fällt.


de lütte mann, de lütte mann,
de höllt di op de brüggen an:
"hollstopp! un segg mi wohr un echt,
wat hest över de brüggen bröcht?"

du lütte mann, du lütte mann,
höör doch min ehrlich anter an:
allns, wat ik heff, bün, weet un kann,
driggt jüst de stroom heel sacht vun dann' —
so bald ok di, du lütte mann!


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet