Notizen ut'n Aarnmaand


kiek vun dien levensbank
johren un johren lang
sacht köhlt de schadden

jümmers un jümmers noch
wasst ut de eerden hooch
grööngüllen matten

halm warrt to weten lies
du kiekst in't paradies
sacht wasst de schadden

kiek, wa dat ährenguld
jachtens to spindeln rullt
sacht wasst de schadden

du op dien levensbank
rullst mit dat johr henlang
sacht in den schadden


 

sünnblomen vör de grote stadt

de metropool
is ehr egol.
se kiekt dor gor nich hin.
so wenig as de sünn.
elkeen söcht ut, wat för em gellt.
dat heet denn "welt".


 

De Köh vun Heidmöhlen

Lebennig, bennig, bennig sünd
wi Köh. Wi sitt hier twoors
as Rullen op den Moors,
doch hebbt wi Höörn, de sünd antennig
un luustert wied in't All! Lebennig
sünd wi, wi sünd de Köh vun'n Mars!
Un welk hier harrn veel Spaaß...


Düt Fohrtüüg maakt ut Stroh un Heu
en eckig Ei. Un noch en Ei.
Kiek an, glieks leggt dat wedder een!
Kannst dat al achtern kamen sehn.
Is Oostern? Heff ik wat verpennt?
Is wedder Lent?

De Bööm, dörsichtig, fee — se laat,
as kregen se ehr Bläder graad...
doch weet ik dat: se laat so zaart,
wieldat de Bläder minner warrt...
Dat is nich Lent sien Aart.

En rundes Ei, as sik dat höört,
legg sachs en noch veel grötter Deert
bi Boostedt op den hogen Knüll
ganz sacht un still.

De Harvst kümmt fröh; he kümmt, wennehr he will.


mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet