lange schadden

lange schadden kaamt op juuch —
vun dat, wat warrt, man mehr
vun dat, wat weer.
vun beed: vun't vergeten.
wat weer't?
en rapsmeer?
allens is
afmeiht, utreten.
de schadden kaamt nehger.
swiemelig dorvun
vun't vergeten
un dorvun, dat du nich mehr weetst
wat di dat wichtigste weer,
steihst
un muchst weglopen
man kannst di nich rögen, nich
utrieten.
de schadden wasst.

wees man ni bang.
wees komodig.
dat gifft dat gor nich, dat grote Nix.
de schadden
is bloots vun bööm, vun bööm
as ji.

un vun de sünn, de stüttig sinkt
in't Grote Nix.

avend in't niegburebett

so groot is de welt nich, dat nich allens
nehgbi weer,
ok dat Grote.
so lütt is de welt nich, dat ji ehr
in juun vörgoorn insparrn köönt, in juun buuspaarverdrag, in juun
carport.
dör de spalten brickt de sünn.
se brickt ok
dör de muurn, man
ji seht ehr nich.

Aarn

ehr krinken dreiht
de maschiens, de meiht
nu dicht binanner, denn wedder feern
ehr bahnen nipp to meten;
as twee kometen,
de loopt üm ehren starven steern
em sinnig optofreten.

 

dag, segg
adjüs
to land un bööm
segg, dat du nich
wedderkümst —
aarntied,
tied vun't weggahn.