Notizen ut'n Oostermaand


wikings arv

ruug op den rand
vun de tied kratzt mien kielholt —
dröögte driggt draken nich
noch överswang;
hatter as holt noch
fuuch ik, drakenhööfd,
fremde tieden
as fienden an.

 


wat treckt dat johr op
in sien kuliss?
wenn de vörhang sik slütt,

geiht he op: dat grote, lütte
schauspeel vun mien un dien johr.
kannst dien rull nich lehren —
nich
vöraf.

noch beraadslagt de regie:
optrecken?
se sünd klöker as wi;
man so klook muttst doch ween,
dat du dien stichwoort kennst
wenn dat fallt.

denn
triddst ut de kuliss,
en lütte wulkenslang,
un löppst den heven lang:
nix
kann mehr scheefgahn,
dien padd
is kloor.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet