|
Maileed
vun Johann Wolfgang Goethe, plattdüütsch
vun Behrend Böckmann
Wat wunnerbor lücht
Mudder Gräun!
Wat schient dei Sünn!
Wat is dat schön!
Un Bläuden kåmen
Nu œwerall
Un Vågels schilpen
Mit luden Schall.
Weck Freud, weck Wonn
Kümmt ut dei Bost,
O Ierd un Sünn!
Mien Glück, mien Kost!
O Leif, mien Leif!
Dien güllen Schien,
Sall Morgenwulk
An'n Häben sien!
Du giffst den Sägen
dat niege Feld
Mit all sien Blaumen
von disse Welt.
O Diern, du mien Diern,
wat leiw ik di!
Dien Ooch mi secht,
Du leiwst ok mi.
Dei Lewark hett giern
den Häben un singt
Un dei Blaumen den Dåk,
Dei Läben ehr bringt.
Wat heff ik di leiw,
Wat sticht mi dat Blaut,
Du büst mien Jugend,
Mien Freud un mien Maut.
Du löttst mi singen,
Deist danzen mi lihrn;
Up ümmer di Glück,
Heff wieder mi giern!
|
