Oostfreesland-Klenner 2022
Septembermaand: De ole Möhl vun Stiekelkamperfehn

Biller un Text vun Thomas Seemann, Verse vun Marlou Lessing

Vun düsse Möhl is hüüt bloots noch de Stump to sehn. Ik heff se in ehr beste Tied maalt, mit Peerkutsch un Möllersfamilie dorvör.

De Möhl woor üm 1905 rüm buut un höör en Familie Buß to. Bloots etwa 50 Johr hett de Möhl stahn, na den 2. Weltkrieg is se afbrennt. Wat hüüt över is, is nich mehr as en Ruine.

Hüüt sünd wi an wennt, dat de Charakter vun de Dörp dör en Kark, School orr anner apentliche Buwarken präägt warrt. Avers wo stark de Möhlen in fröher Tieden uns Landschap un de Dörpen präägt hebbt — optisch, avers ok sozial un weertschaplich —, dat köönt wi uns hüüt meist nich mehr vörstelln. Dorwegen schall düt Möhlenbild all ole Möhlen in Oostfreesland ehren.


de wind eit dat koorn
de wind dreiht de möhlenflögel
de wind puust en lachen
op de kinnerbacken.

allens afrüümt: de feller lerrig
de kutsch liggt rott un wrack
de kinner woorn ollt un sturven
de möhl is ahn flögel, ahn kapp

man een is noch dor:
de wind.
anner flögel
dreiht he hüüt,
un op de feller wasst wedder koorn.
luuster,
denn höörst wedder
kinnerlachen.


3.9.2022


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet