Märken vun Hans Christian Andersen.
Mehr över
Märken, Kunstmärken
un dat Leven vun H.C. Andersen To'n Anhören hier klicken: |
||
|
Dor weer mal en lütten Dannenboom. De stünn merrn in'n Wald mang all sien grötter Bröder. De Sünn strakel em meist jeedeen Dag, un de Wind fichel sien Telgen. Dat güng em so goot, aver he wull nix wieder as so groot warrn, as siene Bröder. In dat neegst Johr güng he wieder in de Hööcht, un in
dat överneegst noch wieder. Bi de Dannenbööm kann man
jeedeen Johr aflesen. Aver immer noch weer he so lütt, dat to sien
Arger de Hasen över em röverspringen kunnen. De Kinner, de
in den Wald Beeren un bunte Blomen söchen, bewunnern em: "Wat
is de Boom nüüdlich!" Wedder güng en Johr in't Land un noch en Johr. De Boom weer in de Twischentiet so groot, dat de Hasen üm em rüm hoppeln müssen. Wenn de Wind weih, kunn he al meist so fien mit den Kopp nicken, as siene groten Bröder. Aver sien Lengen weer ümmer wedder: Grötter warrn. In de Wintertiet kemen jeedeen Johr Lüüd, de söchen
sik Bööm ut, de besünners goot wussen weern. De kemen
up enen Wagen un wörrn wegföhrt. Bannig geern harr uns lütt
Dannenboom wüß, woneem se hinkemen. De Sünn un de Wind versöchen unsen lütten Boom to trösten.
Wedder keem de Harvst un denn de Wiehnachtstiet. Un wedder kemen Lüüd in den Wald un söchen sik Bööm ut. Glieks as eerst wörrn se unsen lütten Dannenboom wies. "Kiek mal, de is schöön wussen, den nehmt wi." Mit en groot Biel hacken se den Boom üm. Vör Wehdaag wörr he ohnmächtig un full mit enen depen Süüfzen üm. He keem eerst wedder to sik, as he in de Stadt vun den Wagen aflaadt
wörr. Dor kemen foorts Lüüd. De menen: "Disse Boom
hier is fien wussen, denn nehmt wi." Un de Reis von uns Dannenboom
güng wieder. "Wenn dat doch blots eerst Abend weer," dach de Boom. "Wat dor wohl passeert?" He harr mächtig Borkenwehdaag, un Borkenwehdaag sind för enen Boom jüst so slimm as Kopp-Pien för de Minschen. Nu weer dat endlich sowiet, de Lichten wörrn ansteken un de groot Döör güng up. En Barg Kinner störken rin, achteran kemen en beten wat sinniger öller Lüüd. De Kinner harrn den Boom binah ümrönnt. Dat knack richtig in sien Telgen. Man en Glück, dat sien Spitz an de Deck faßbunnen weer, sünst weer he seker ümkippt. Nu güng dat an de Paketen. De Kinner störken sik up de Paketen un danzen mit de Geschenken üm den Boom. Uns lütt Dannenboom wörr ganz swinnelig. In de Twischentiet weern de Lichten meist ganz dalbrennt un de Dener puust se ut. Nu repen de Kinner na en Geschicht. Un de ole Mann vertell as jeedeen Wiehnachten de Geschicht von Klumpe Dumpe or vun Ivede Avede. Denn wörr de Boom vun de Kinner plünnert. Dorbi knack dat wedder bannig in sien Telgen. Nu wörr dat Licht utmaakt un all güngen ut de Stuuv. De ganze Nacht stünn uns lütt Dannenboom alleen un ganz still
in de düster Stuuv. "Piep! Piep!" sä dor en lütt Muus. Se keek den
Dannenboom neeschierig an un wull weten, wonehm he herkeem. Op he sik
ok an den schönsten Placken up de Eer, in de Spieskamer, utkennen
dee, wo man mager rin güng un fett wedder rutkeem. Aver dorvun
wüss de Boom nix. Nu füng he an to vertellen, vun den schönen
Wald, vun de Kinner, vun den Sünnenschien un vun de gröttst
Herrlichkeiten, de he beleev harr. Dat anner Mal bröchen se noch mehr Müüs mit. De Boom müss ümmer wedder sien Geschicht vertellen. Toletzt kemen sogoor twee Rotten. Aver de funnen sien Geschicht langwielig un kemen nich wedder. Ok de lütten Müüs bleven weg. Nu weer uns lütt Boom wedder ganz alleen. Un noch grötter weer sien Lengen na den Wald. Aver dat weer vörbi. In de Twischentiet weer buten Fröhjohr. Enes Dags pulter wat up de Trepp. Groff wörr de Boom vun den Knecht
ut de Eck halt. Up den Weg na buten verlor he sien ganzen Nadeln. He
weer so vun dat Dageslicht blend, dat he dat eerst gor nich mitkreeg.
As he an sik dalkeek, kreeg he enen groten Schreck. "Vörbi, vörbi", sä uns lütt Boom. Denn weer he verbrennt. |
|
|