Tappi, de Waldwicht, in'n depen Snee:
Tappi fohrt Snowboard!


Ji köönt de Fotos per Klick vergröttern.
Trüch kaamt Ji denn mit den Zurück-Knoop op de Browser-Symboolliest.

Leev Kinner,
juuch Tappi is wedder dor!

Wat en Glück, dat ik en Snowboard heff! Sünst harr ik dat seker gor nich schafft! Dat is richtig Winter worrn!

Överall liggt hogen Snee. Meist harr ik mi verlopen. To'n Glück heff ik den Sneemann drapen. Den heff ik fraagt.


"Kaam man mit, jümmers achter mi ran!", seggt de Sneemann


De Sneemann is echt nett un kennt sik ut!

He wüss hier goot Bescheed un wies mi den Weg.

Dor wöör ik in den Snee de Footspuurn vun Jan Flink wies. He weer hier ok al langsprungen.


Oha, Kattekerspuurn! Jan Flink un ik sünd nich so ganz dicke Frünnen...

"Wat maakst du denn bi dat Weder hier?", reep he ut den Boom, "harrst man lever to Huus blieven sullt. Hier kriggst blots natte un kole Fööt!"


Dor is he ok al un maakt sik wedder lustig!

Aver de Sneemann un ik stappen wieder dörch den hogen Snee! Wi leten uns nich uphollen.


"Man wieder!", seggt de Sneemann

An den Busch mit de Astgavel vörbi güng unsen Weg na den Lünkendisch. Ik müss doch nakieken, wat dor los weer.


De Gavelbusch is en godes Wegteken!

De Disch weer ok mit en dicke Sneedeek todeckt.

"So, du weetst nu Bescheed!", meen de Sneemann. "Ik mütt noch woanners hin", dreih sik üm un wink mi mit den Bessen to.

Neven den Lünkendisch achter de beiden Steenhasen stünnen mal de Christrosen.
Nu legen se ünner en dicke Sneedeek.


Och du je, de Christrosen!

Dor keem wedder de Amselmann. He pieps mit sien heesch Stimm: "Ik heff doch to de Christrosen seggt: Juuch steekt de Köpp to fröh ut de Eer! Aver se wullen nich höörn. Nu hebbt se dat Mallör!"


Jaja, Herr Amsel grient över de Christrosen!
Keen den Schaden hett, brukt för den Spott nich lang sorgen!

Ik slitter up mien Snowboard na de Christrosen. Wat ik dor to sehn kreeg, güng mi richtig an't Hart. De Christrosen legen all mit ehr Köpp ünner den Snee. De Snee weer so fast froren, dat ik mi mit mien Snowboard babenup stellen kunn.


Ka-ta-stro-phe!

Nu müss ik mi noch dat Vagelhuus ankieken. Ok dat weer vull Snee!

Ünner dat Vagelhuus luur noch en Amselfru. De harr ok Hunger. "Du müsst aver na Huus", piepst de Amselfru mi to, "dat warrd al düster."


Mamsell Amsel hett recht, dat schummert al

Dörch den Snee möök ik mi up den Weg. Mitünner versack ik in den hogen Snee. De Wind harr mi al den Snee up mien rode Kapp pusst.

Tschüüs, leev Kinner, ik kaam eerst wedder vörbi, wenn de Snee uptaut is!

Juuch Tappi!


Un hier warrt de Geschicht vörleest:


Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.



Fotos un Text: Antje Heßler
27.1.2013


na baven