Tau'n Anhören hier klicken:

Vertelln deit Rudi Witzke in vörpommersch Platt.

Letzt sünd wi ut en Fjord up dat Fjell kladdert.
Liekers dat dor de Winter hard sünd, wasst dor doch Flechten un Moose. Latschenkiefen un Zwergweiden mütt wi noch söken.

Latschenkiefer up't Fjell

Zwergweiden — Fudder för Ren un Sneihaas

Nu fehlt uns noch een Haud wille Rendeerten.
Denn weit wi up dat Fjell all wat bescheid.

Un da is se, en Haud Rendeerten!

Wo aver sünd denn nu de annern Geister?
Ik will von de wat weiten un nich vun Norwegens Hochfjell.
Un Moos un so'n Kruut!

Denn willn wi maal na de Geister söken.
Lang bevör dat Minschen geev, geev dat disse Geister.
Se hebbt all tosamen een Naam: Troll.
Vör 1000 un 1000 un 1000 Johr, binah twintig maal 1000 Johr
leeg hier, wo wi nu sünd, minnst 2000 Meter Snei un Ies.
Un up dit Ies leevten Trolle: Iestrolle!
De Trolle leevt all aver veel länger as de Minschen enerworns up de Welt, wat in Afrika, Amerika orrer sünst wo.
Se schütt uns Ierd. Se willt mit Minschen aver nix to daun hebben.

So wier dat in de Iestiet

Nüms kann weiten und beschrieven, woans de Iestrolle utseihn hebbt.

Een Deil weit man: Dat gifft een grote Tahl verschiedene Trolle.
Welk sünd Riesen, welk sünd Dwargen.
De geliehrten Lüüd hebbt rümfraagt,
wat de Olen vun de Trolls noch weiten.
Alle harrn se en lang, bågen Knubbelnääs.
An elkeen Hand harrn se bloots veer Finger,
ok de Fööt harrn veer Tegen.

Ole Bargtroll

De Trolle warden bannig old, veele Hunnert Johr.
To seihn kriggst Trolle so gaud as gor nich.
Kann angahn, dat een gor nich mitkriggt, dat dat en Troll is.

Holttroll

Bargtroll

Se nehmt dat Utseihn vun de Gegen, wo se levt un de se schütt, an:
De Holttroll süht ut as en Holt,
de Bargtroll as en Barg.
Se bewegen sik binah gor nich.
Se slapen lang, teihn un miehr Johr.
Se leevt in de See, wo Minschen Fisch fangt.
Wenn en Troll dat to leeg ward, kümmt hei vör un verjagt de Minschen.

En Seetroll verjagt de Minschen

Welk nehmt de Form vun een Stein an.
Un wieldat veele verschiedene Steine gifft, gifft dat vele Steintrolle.

Wenn Minschen to veel Bööm afhaugen, denn warden Trolle böös.
Se verjagen de Minschen ut dat Holt.
Se schütten dat beten fruchtboor Land, dat dat up't Fjell gifft.

Oh, oh! De Boomtroll warrt nich tolaten, dat de Mann den Boom fällt!

Kann angahn, dat Minschen up dat wenige fruchtbore Land
to veel Hüüs un Straten buen,
up Land, wo Etbores wassen kunn.
Denn jågt de Stadttroll de Minschen vör sik her un maakt jüm Bang.

Stadttroll

Wiss gifft dat noch miehr Grote Trolle.
Vele hebbt Minschen noch gor nich seihn.
Se sünd ja ok freedvull,
wenn de Minschen dat Holt, de Seen,
ehr un uns Ierd gaud behanneln.
Se schütt de Wischen, Weiden, Barge, Seen, de Natuur.

Uns fehlen nu noch de Lütten Trolle.
Von de willn wi anner maal wat seihn un seggen.

Mit den Waderfallgeist maakt wi hüüt Sluss.

Vele Bäuker sünd över Trolle nich schreven,
wieldat de Minschen nich veel över jüm weiten.