Modder Sünn ehr Kinner:
De gele Botterlicker

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen

De gele Botterlicker

"Ik mag em goot lieden", sä de Mardelbloom.
"Hee klappt jümmers so hööflich de Flögels tosåmen!", löövt ok de Margerit.
Dat lütt Lövenmuul röppt: "Ååch, wenn he doch blots eenmål nå mi keem!"
Un de Slötelbloom seggt: "Ik geev em geern de Slötel to mien Honnigkåmern."

Nu sett sik de Botterlicker op een blaue Glockenbloom. Dee fangt glieks an to lüden. Bim bim bim — "Hee kümmt, mi to besöken, mi ganz alleen!"
"Du inbildte Persoon!", schimp de gele Botterlicker — un glieks flüggt he dorvun, liek op een hoge, witte Bloom to, de Schååpgarv. Un de Wind schunkelt se beid hen un her.

"Dörv ik mål 'n beten schunkeln?", froog de Botterlicker.
"Dat kannst du geern", sä de Bloom.
Dor sett he sik hen un schunkelt heel lustig. De leve Modder Sünn schickt een'n Sünnenstråhl hendål, dee sik neven em sett un fideel mitschunkelt.
"Du büst man eenmål goldig", lööv de Botterlicker den Sünnenstråhl.
"Du åvers ok!", lacht dee, un denn lacht se beid heel vergnöögt.

Endlich hebbt se noog schunkelt. De Sünnenstråhl mutt wedder an sien Arbeit.
"Arbeit?", fråågt nieschierig de Botterlicker, "wat is denn dat?"
Dor lacht de Sünnenstråhl un gifft em een'n Klaps. "Du Fuulpelz, du Bummler!", sä he smuustern.
De Botterlicker åvers schüttelt den Kopp. He weet gor nich, wat de Sünnenstråhl dormit meen.

Nu sitt he wedder bi de Margerit. "Ik heff di leev!", suustert he.
"Vun Harten?", fråågt de Bloom.
"Ja", sä he, flüggt denn åvers all glieks wedder wieder. De Sünn schient so warm. Dor is he döstig worrn. Dorüm flüggt he nå de rode Kleeblööt. "Du hest so goden Honnig. Geev mi doch 'n Drüppen!", beed he.
See kennt em un gifft em åvers keen'n. See seggt: "Do jo nich so bescheden! Ik weet ja doch, du flüggst nå all de Blomen un bedelst üm Honnig."

De Kleeblööt hett schon recht! Vun een Bloom nå de andere flüggt de Botterlicker un slickert bi jede jümmers so'n lütte beten.
Un an'n Åvend slöppt he bi de Nachtkers, dee liek so geel is, as hee sülven. Dee zünd't em een lütt gollenet Licht an un deckt em mit een gollen Deek to.

Ja ja, wokeen dat so goot hett as'n Botterlicker!