Hauhn Meta

vun Erika Fischer

Meta sitt up't Osternest un lett sik gor nich stüern.
Wat schad ehr blot, wat bräud se ut?
Ik fraach mi blot, wat kümmt dor rut?
Sünd dat Kücken rund un gäl
orrer Hasen mit weik Fell?

Söben Hasenkinner hett se krägen,
mit lütt Hoppelmax sünd dat acht.
De ganze Höhnerhoff, de lacht!

"Lacht man, ji ward all seihn,
wi maken nu allns alleen!
Ich legg Eier mit witte Schalen,
mien Hasen doon se bunt anmalen,
un kümmt dat schöne Osterfest,
geiht in'n Draff na jedet Nest. —
Bi Hoppelmax geiht allns intwei,
dor gifft dat Ostern Rührei!"

"Mien Sorgenkind", secht Meta Hauhn,
"is Hoppelmax. Wat kann ik daun?"
Bi't Eiermalen nimmt s' em ran,
mütt nu wiesen, wat he kann.
He drifft Spijök, malt Uuln un Kreihn —
grugelich sünd dei antauseihn!

De Höhnerhoff kickt sik dat an.
Weck meen'n, dat he wat kann!
"He hett Talent!", secht ok de Hahn,
"lat em up de Malschaul gahn.
Wi leggn tausamen, lat em studieren
un dat Eiermalen lihren!"

As Künstler kümmt nu Hoppel wedder,
malt mit Pinsel un mit Fedder
lütt Biller up de Eierschalen.
So'n Wunnerwarken, figeliensch un fein,
so wat hemm s' Läfdach nich seihn!
Wat is ut uns Hoppel worden?
He kricht dit Johr den Osterorden!