De Hävensboach

— Oostfreeschkes Platt —


Dat wee rein een unkomodich Wäär vandoach. Toeers wee dat so heet, dat dat Stroh up d' Land woll Füür fangen kunn — un denn wee de Häven tomoal pikkschwaart, as wenn de Welt so stuv ünnergoahn wull.

De Rägen kladder ut de Wulken — sowat har Alste bit nu in hör Doagen noch nich beläävt.

See hukel in d' Köken up dat breede Fensterholt un wull mit hör lüütji Hann'n de Engelstroanen griepen, de buten an de Schieven andoal leepen.

Van een Oogenblenkern bit noa d' anner wee dat buten tomoal wäär drööch. So up Schlach as dat anfung'n har, so har dat ok wäär uphollen.

De Sünn de schmüster dör de blenkernden Bööm — över irgendwat de see sükk säker höögen.

"Mama, Mama — kiek ähm gau ...!" Över de Häven spann sükk van een noa d' anner Kant een groode klöärigen Boach...

Alste kunn dor gannich genooch van sehn. See drück sükk an d' Schiev hör lütji Nöäs rein platt.

"Well hört de to?", wull see van hör Moder weeten.

Dat düür denn schmoals een Settji, dat Moder dorup antern kunn. See wee bi hör lütji Wicht joa all up een büld gefoat, oaber up sükkse Froagen muß see sükk dat Antern denn doch eers torecht timmern.

"Mien Deern — dat is een Hävensboach...!"

"Un well hört de to ...?", keem dor wäär de Froach.

"De hett Petrus moalt — kiek — Engels, de mooten ov un to moal ümtrecken. Wenneer see alleen ünnerwäägens sünd, denn fleecht see — wenneer see moal ümtrekken mooten, denn hevvt see groode Frachtwoagens achter sükk.

Un denn mutt Petrus hör helpen. Toeers näämt he siene gewaltige Geetkaan un gütt Woater över de Häven — dat is de Rägen.
Dör dat Woater word de Häven schier un schoon — dorup deit he denn mit een grooden Bössel in alle Klören de Hävenssboach moalen. Över disse Boach köänt de Engels denn de Woagens luuken. Disse Hävensboach de köänt nu oaber nich aal Minschen sehn — un wenn du so 'n Hävensboach süchst, denn dröffst du di wat wünschen. Do dor denn oaber mit nümms över schnakken — denn word dat näämich liekers nich woahr."

An hör Füüsten un an hör Oogen kunn man sehn, dat Alste sükk ganz fast wat wünschen dee.

Wenn du moal so een Himmelsboach süchst, vergäät nich, di wat to wünschen — oaber do dor denn nich mit annern över schnakken!


Den Text hett Ewald Eden för ju schreven. He is links to sehn.

De Biller hett Kensise Anders för ju maalt. Se is rechts to sehn.


31.10.2012


na baven