August
Een Besöök in d' Zirkus

— Oostfreeschkes Platt —


Dat grode bunte Zirkustelt wee bit up de letzte Stool besett. De Kapäel speel een flotten Marsch mit Pingelboom un Bloaseree. De grode Kädelpauke hau dormanken — as wenn se dat betoalt kreech.

Ut de Spütz van dat Telt hungen lange Seils — Minschen klautern doaran up un doal, as wenn see Oapen ut de Urwald van Batoavia weesen. Lütt Hinnerk har annerletzt in de Kiekkasten Sönndachs een Film över de Oapen in de Urwald van Batoavia sehn. De kunnen dat netso good — dorüm Batoavia.

Dat dat in veele Länner up de Eer noch Oapen geev, dat wuß Hinnerk noch nich. He wee moal mit Opoa Hüh in Logabirum wäst — bi Unkel Heini — dor spiegökern see ok dör de Bööm, oabers achter Droaht. Anners doch blossich in Batoavia.

Elefanten un Tigers geev dat to sehn — un een Giraffe, de kunn mit hör laang Hals bold bis in de Spütz van dat Zirkustelt reichen. Opoa sää, de brukt de Zirkuslüü bi dat Telt upboon, wiel een Kroan to düür is. Dat sää he mit so een holten Gesicht — dat muß denn joa woahr wääsen.

Düchdich bunt wee dat dor ünnern in de Menoasch — Manege heet dat, stött Mama hüm jümmers wäär an. Een Menoasch, de steit bi so fiin Lüü, as uns Paster een is, up de Disch. Dor is Ölich un Essich un Päper un Solt in...! Na, dat wee hüm doch liekers — up jederfall wee in de Menoasch dor ünnern düchdich wat los. Oaber wenn man denn van buten in sien Kopp kieken kunn — so 'n bäten gung hüm de heele Spektoakel doch an de Mors vörbi. He har bi d' Koopmann dat Plakoat sehn — dor wee een ganz groten Kloon — August upmoalt — un van August kunn he niks sehn. Harn Opa un Mama sükk upletzt versehn — un see ween gannich in de richtige Zirkus — ikk weet dat ok nich — sää Opa — un blenker so 'n bietji mit de Oogen. As wenn he dor woll een Fleech rinkrägen har. Hinnerk hüdel aal so 'n bäten up sien lütt Höhnermors hen un her, dat Mama hüm all fastholln de. Na joa, Liliputoaners harn see wenichstens in disse Loaden. De jachtern un koppeistern dor ünnern dör dat Rundum, as wenn se keen Knoaken in d' Liev harn.

Tomoal gung dat Lucht ut — in dat Telt wee dat up eens so still — man kunn woll een Noadel fall'n hörn. Wenn dor denn een an d' neien seet — sää Opa. Psscht... keem dor glieks van achtern.

De Vöörhang geit oapen — gaanz sinnich rullt een grode Trummel bit in d' Mirden. Blossich de Trummel — niks dorbi — nümms de schufft — un nümms de trüllert. Steit still — rullt een bäten retour — nochmoal noa vörn — un ut! As so een Dönnerschlach faalt de Musik in — un up beid Kanten dör dat Trummelfell springt een August.

Twee Stück, un beid seegen see ok noch gliekerd ut.

Manoman — he hett bi d' Koopman doch blods een Bild sehn. De hevvt ekkstroa vöör di noch een dorto moalt — lacht Opa. Nu kann he beruhigt mit Mama un Opoa noa Huus hengoahn — he weet joa nu, dat een August sien August is.


Un hier warrt de Geschicht vörleest:


Lesen deit Ewald Eden in oostfreeschkes Platt.


Den Text hett Ewald Eden för ju schreven. He is links to sehn.

De Biller hett Kensise Anders för ju maalt. Se is rechts to sehn.


29.11.2010


na baven