Passion 2015:
Sünndag Oculi

vun Rudi Witzke


Christina Zeller schreev un schrifft Riemels, Lyrik. De Doot vun en Neegsten geev ehr en Spraak, för dat "Erfinnen vun dien Doorsien" recht drapen is.

Goor nich so vele Mande later kann ik se noch beder verstahn: Mi is ok en Minsch, de to mien Leven hörte, nahmen, für jümmer nahmen.

In de Stillnis un Düsternis vun uns Huus tröök hüüt dat 58. Kapitel vun Jesaja in. Un denn erinnerte ik mien ierst Begegen mit en Hungerdauk.

Dat is Passioonstiet, de drütte Sünndag Okuli.

Hungerdauk Misereor 2013

Jesaja Kapittel 58
De falsche un rechte Deinst för Gott.

Raup luuthals, holl ja nich trüüch!
Liek as dat Posaun böör dien Stimm up!
Maak mien Volk sien Bitofallen gegen mi künnig
un Jakobs Huus sien Aftrünnigkeit!
Se fraagt wull Dag för Dag nah mi;
se kennt mien Weeg, dat gefallt ehr.
Se sünd liek as en Heidenvolk,
wat rechtschapen leven un dat Recht
vun sienen Gott nich verlaten deit.

Se fraagt mi na rechtschapen Rechtspreken;
Gott sien Neegde, dat gefallt jüm.
"Worum fast' wi denn, un du sühst dat nich mal?
Worum leggt wi uns Seelen Pien up,
un du wullt dor nix vun weten?"
Seiht, an juuch Fastendag
söökt ji doch bloots dat Geschäft,
un all juge Arbeitslüüd, de drievt ji an.
Seiht, ji fast' doch blots to Striet un Larm,
ji wüllt mit en gottlos Fuust dor mang slaan.
Ji fast' doch nich — so as dat vördag liggt —
dat ji juge Stimm in de Hööcht bi Gott hören laten wullt.

Schall dit hier sachts dat Fasten ween,
wat ik utwählt hebb?
Schall dat de Dag ween,
an den en Minsch sien Seel so 'n Pien upleggt?
Schall dor een liek as Reth sienen Kopp daalbögen
un sik in Sack un Asch henleggen?

Nöömst du sowat wull Fasten un enen Dag,
de den Herrn gefallt?
Is dat nich en Fasten, wat ik utwählen do:
De Fesseln vun dat gottlos Drieven upbinnen,
den Knütten vun dat Jaack loosmaken,
Ünnerdrückte frielaten?

Elkeen Jücken schullen ji tweibreken!
Is 't nich dat: Dien Broot för den Hungrigen breken,
de armen Stackels, de keen Tohuus hebbt,
in dien Huus upnehmen; wenn du eenen nakelt sühst,
dat du em wat to 'n Antrecken giffst;
di vor dien eegen Sippschop nich trüchhöllst?
Denn ward dien Licht liek as dat Morgenroot vördag breken.
Un heel gau warrst du kureert warrn.
Dien rechtschapen Leben geiht vör di ran,
den Herrn sien Herrlichkeit kümmt di achterran.
Denn warrst du raupen, un de Herr gifft Antwoort.
Du geihst em an, un he spreekt: "Hier bün ik!"
Wenn du ut dien Merrn dat Jück wegbringst,
ok dat Fingerwiesen un dat Leeg-Snacken;
wenn du den Hungrigen dien Seel towennen
un en daalstuukt Seel satt maken deist —

dennso lücht dien Licht in de Düüsternis up,
un dien swatte Nacht is so as de Meddagstiet.
De Herr ward di alltiets föhren,
ward dien Seel ok in 'n dröög Land satt maken,
dien Gebein lett he wedder stark warrn.
Denn büst du liek as en pleegt Goorn,
as en Waterborn, bi den dat Water ni nich all ward.
Dien Lüüd buut denn dien ewig Schuttbargen wedder up.
Du richtst de Grundmuurn vun Generatschoon to Generatschoon wedder up.
Un se raupt di "De Spleetenflicker",
"De de Padden planeert,
dat dor een wahnen kann."

Fasten is in Mood, de Bläder sünd vull vun Vörslääg.
Hier an'n Hemmeldörper See is en Gautshoff ümbuut to en Fasten-Heilhuus.
Fasten? Dat maakt vele vunwegen den kamen Sommer an'n Strand
un de Figuur in'n Bikini.
Annre mööt Punnen smieten, wieldat ehr Hart dat nich schafft,
flink överall in den dicker worrn Lief dat Blaut to pumpen.

Un in't Kloster Nütschau gifft dat Fastentieden vunwegen de Religioon.
Dat kann dat Leven waker, upmerksamer un togänglicher maken.
Mit dat Fasten in uns Religioon hett dat nich miehr veel todaun.
Meist is dat en Fassaad. De Maag knurrt, dat Hart avers blifft hard.
Dat is nich in Gott sien Afsicht. Jesaja seggt uns ierst sien Meinen un sleit
denn vör, wat rechtes Fasten sien kunn.
"Deil di mit! Deil dien Leven!
Deil Gott sien Leiv!

Giff dien anner Lüüd Frieheit, breek jüm ehr Jücken. Vergeev jüm!
Breek dien Broot för de Armen,
geev arm Stackels een Dack över'n Kopp! Höör den tau, de wat up't Hart hett!
Du warrst beleven: Denn lücht dien Leven up
as de Daag na't Morgenrood."

Söven Weken ahn....
Mit Lüttkraam fangt wi hüüt wedder an.
Kann ja ok gaud sien, bloots wenn di nich mitdeilst,
dien Leven nich mit dien Naver iehrlich deilst,
denn is dat Klappern vun Arvten in en Swiensblaas
un keen Musik, de den Herrn freugt.


Wi, de Redakschoon vun Plattpartu, Marlou Lessing un Rudi Witzke,
dankt för de Verlööf MVG Aachen, dat Bild vun dat Hungerdauk hier to nütten.

8.3.2015

 


na baven