Gifft dat een Rezept dorför, wann dat Smücken to de Vörwiehnachtstiet losgåhn kann? Klås hett dat Oplösen parååt in sien Vertellen ...

Veel to fröh

vun Klaus-Dieter Tüxen


Negen Johr, nådat Klås ut de Danziger Strååt in dat sonennte "Kängeruh-Veerdel" Wilhelmsdål, vun wegen de groten Sprüng mit 'n lerrigen Büdel, trocken is, hett he sik in Friedland een lüttet Huus buet un dat liggt nu ok all över veertig Johr torüch.

Af un an is 't denn so, dat Klås mit sien Fru Ingrid dörch de ole Heimat stromert, eenfach üm to seh'n, wat sik verännert hett; 'mål mit 'n Auto, mål to Foot.

Un so güngen se ok anner Johr in 'n Lååtharvst, üm un bi een Wuch vör 't Novemberenn, dörch dütt Wilhelmsdål spazeren, as Ingrid miteens wat in't Oog full, wat ehr böös gegen den Strich güng!


Also echt! So en unpassen Benehmen!

Dor harrn doch de Minschen all verenkelt Wiehnachtslichten in de Finstern, so Kerzenständers mit fief oder söven Lichten an! Un een, dat stell een sik mål vör, dee harr in de Vörgoorn all 'n Dannenboom mit 'n Barg Lichten, dee ok noch in vulle Glanz weern ... — un dat fief Dååg vör denn eersten Advent.
Dat man bi 'n Höker all siet mehr as acht Wuchen Wiehnachtsleckerien kopen kunn, doran harr man sik all wennt, åvers — bi Privat?

"Kiek di dat mål an", reep Ingrid empört gegen den scharpen Wind an un wies nå de Lichten in de Finstern, "is dat nich 'n beten fröh? De Wiehnachtstiet verleert doch allmählich ehr 'n Sinn, wenn man all to Pingsten mit dat Smücken anfangt, meen'st nich ok", froog se Klås mit 'n ganz lüttje Överdrieven op de Lippen.
"Jaha", grien Klås tostimmend, "man kann all'ns 'n lütte beten överdrieven! Langt doch, wenn't an'n eersten Advent losgeiht, dee in dütt Johr sogor all in de November fallt!"

Beide güngen se seehrs "Runn üm denn Pudding" to Enn, de scharpe Wind harr se ornlich dörchpuust un in't Automobil weer dat denn wedder so richtig kommodig. Ganz in Gedanken verloren sä keeneen ok blots een Woort, bit dat se to Huus ankåmen weer'n.

"Stell di mål vör, Siri", överfallt Ingrid seehrs Dochter, kuum dat se in de Döör weern, "dor hebbt doch de Lüüd in Wilhelmsdål all Wiehnachtslichten in de Finstern un Bööm", leet Ingrid dee Angelegenheit keen Roh mehr.
"Nich blots in düsse Strååt", smuustergrien Siri, "dat heff ik all siet ehrgüstern allerwegens seh'n!"

Nå'n lütte Tiet, de beiden, Ingrid un Klås, weer'n in't Huus jüst dorbi, sik uttoplünnern, froog Ingrid miteens: "Wat meenst du, Klås, wat ik ok allmählich dormit anfangen doo, mit dat Wiehnachtssmücken, meen ik?"

"Jaaa, dat doo du man, Ingrid", antwoort Klås un kunn sik dat Grienen nich verkniepen, "dat kann gor nich fröh noog kommodig warrn!"


3.12.2019


na baven