Een links, een rechts, twee fallen loaten …

vun Ewald Eden

Vandoach sücht man dat allwäär foaker: Froonslüü sitten tosoamen bi en Klöönschnakk ov vöör de Kist mit de lopend Billers un sünd an strikken. In mien Büksenschietertied seech man hoast keen Moder ov Deern, de mit Hannen in d‘ Schoot seet – överall klipper un klapper dat – strikken – häkeln – stoppen – neien – dat wee meist Huusmusik. Wenn de Köäkenoaben denn dorbi an knistern un knastern wee, un de Sprenkels van dat Füür leepen an d' Böän lang – kunn d‘ ok good angoahn, dat de Wichters – liekers ov jung ov olld – anfungen to singen. Een weeken Puustmusik, ov een van de Mannslüü mit en Trekkbüdel, mook dat Bild rund.

Mien Kusin Metoa – wat mien Moders öllsten Süsters öllste Deern wee –, de wee joa noch ut disse ollerwelsche Tied. Hör Ansichten ween tiedlööpich – nich dat nu een meent, see wuss nich, wat en Köäkendreier ov en Huulbessen is. Nä, nä – well dat denkt, de hett Metoa nich kennenliert. De wee sowat van weltoapen – sogoar bi d‘ Schlukkdrinken kunn see dat so mennich Kerl hollen. Wenn Visit keem, denn wee see blied, dat see in d‘ Röäkelstool sitten blieven to köänen. Denn see wee noch gannich in d‘ Wesseljoahren, kunn oaver all nich mehr bestich to Foot goahn. De Knoaken, de een Froolüü-Moors breet moaken, ween verschlääten.

Bi Metoa Visit oahn Tee, dat wee as een Froominsch oan Böst – oaber netso höör denn noa d‘ Teedrinken een lütten Sööpke dorto. Laang düür dat denn meist nich, bit de eerste Buddel güüst wee; denn laang Metoa so in Sitten üm de Döörpoal in d‘ Schloapkoamer rin un harr ruckzuck en neän Buddel in d‘ Füüsten. De stunnen dor so up d‘ Grund, moi handwaarm. Well glubsch keek un de Nöäs kruus mook vanwägen de Blööm van de waarme Genever, de kreech körtballerich to höörn: De keen waarmen Schlukk mach, de is en Lekkerbekk. Kiek – un nümms sää mehr wat!

So is dat in d‘ Lääven – brukt blods een Respektsperson wat särgen, un stuuv is dat Gesetz – mach dat ok noch so klüterhaftichs Tüünkroam wääsen. Wenn ji dat so höört, seecht ji all, dat Metoa good mit de Tied goahn is – bloods dat Noadelklappern har see van hör Deernstied an nich ovlächt. Geev nix, wat Metoa nich in Maschken kledd harr.

In d‘ Öller is dat denn in d‘ Kopp bi hör so’n bietji dörnanner lopen. Nich dat see as Dwarßlöper över d‘ Footdeel kroop – nänä; well dat nich mit vöörtieds verglieken kunn, de keem dor heel nich achter.

Blossich Sini, hör Dochter, de stunn dor mirdenmanken, wenn see sää: "Wor kriech ikk blods aal de eenbeenigen Kreechsinvaliden her – Moder strikkt in een Tuur linker Sokken!"