Peter Willert, en oprechte Mann

Uns Schudel

vun Heinz Tiekötter


So'n Schudel hett een sworet Leben: Dag un Nacht Verbrekers jogen, Anzeigen opnehmen, de Unfallsteed afsekern un sik vör dat Footballstadion mit de besopenen Fans rümhauen.


Jümmers Verbrekers fangen is nich licht...

...un welk sünd ok noch opsternaatsch!

Un dat gifft noch veel mehr, wat so'n Schudel an de Nerven treckt un mit de Tiet mürr mookt. Un dat in en Schichtsystem bi Dag un Nacht. Veel to Lachen gifft dat nich. Heugstens dat de Kollegen sik gegensiedig mol 'n beten optreckt.

As unsen Scheriff Peter Willert in Panschoon güng, geev dat een lütje Fier un de Bürgermester, de Füerwehrhauptmann un de Partei-Boberen hebbt 'n poor nette Wöör seggt. Bit op de Linke, de hebbt em nich so lieden kunnt. En Swienigel harr sik bi de leste Wohl an de ehr Spitzkandidotin vergohn. He hett 'n Boort op dat Plakoot moolt. Se weern de Menen, dat Peter Willert sik nich noog Meuh bi de Fohndung geben hett. Man Peter meen, de Boort stunn ehr doch goot. So sünd se gornich eerst komen.

An trurigsten weern wi, Peter siene Kneipenbröder. Peter hett süllmst ganz geern 'n Lütten to Bost nohmen un harr 'n fasten Platz an'n Stammdisch in Kroog. Wi kregen jümmers vun Peter een Tipp, wenn de Neemünsteroners orrer de Eutiners (dat sünd de Kadetten, de ünnerwegens de Kontrullen mookt) sik in'n Dörp anmellen. Kott bevör dat se all door weern, is Peter noch mol langsom an de beiden Kneipen vörbi fohrt, hett eenmol kott dat Blaulicht anstellt un wi wüssen nu Bescheed. De Neemünsteraners koomt, loot de Autos stohn!


Uns smucke Kneipe

Harr Peter keen Deenst, denn seet he bi uns. Een dicke Reeknung hett he ok mit sien groten Dost nienich hatt. He güng meist op'n Rand mit. Een wuss jo nich, wat dat villicht nochmol wichtig weer, em as Fründ to hebben.

As Peter Willert nu sien Afscheed kreeg un se all Lobeshymnen öber em snackten, müss he an End süllmst ok 'n poor Wöör seggen. He vertell, wat he so allens in siene Amtstiet in uns Dörp beleevt hett, un ohne Nomen to nennen, wüssen de Gäst jümmers Bescheed, üm wen dat grod güng, un lachen düchtig. Wenn se süllmst an de Reeg weern, lachen de annern. In so'n Dörp gifft dat jo ne veel, wat an di vörbi geiht.

Un denn keem Peter to den Höhepunkt: Bi uns in de Feldmark gifft dat een grote Baggerkuhl. De heurte ok to Peter sien Revier. Dor geev dat ok 'n Bodesteed. As Peter dor mol in de Obendtiet op siene Rundtour vörbi keem, seh he Hein Lohmann sien Taxi dor stohn. Beide Döörn stunnen op. Binnen seet keen in. Dat Taxi weer leddig. Hein Lohmann weer nich to sehn. Peter güng op den Steeg, keek op dat Woter un reep Hein sien Nomen. He kreeg keen Antwurt; nüms to sehn un to heuern. He nehm sien Handy un reep bi Gerda Lohmann an, wat Hein sien Fro weer. Peter vertell ehr, wo he sik grood ophollen däe, dat he dat Taxi funn harr, un froog de Fro, wat ehr Hein villicht tohuus weer. Weer he nich.


An'n Baggersee

Dat hett keen teihn Minuten duert, dor keem Gerda op'n Fohrrad anjachtert. Se weer puterroot in'n Gesicht un harr'n sorgenvullen Blick. Beide lepen nu tosomen an de Böschung vun de Baggerkuhl lang un keken jümmers öber't Woter. As se to'n tweeten Mol an so'n lütte Buschinsel vörbikemen, güngen dor de Telgen ut'nanner un Hein Lohmann keem dor rut. Nu harr he 'n puterroden Kopp, denn he harr de junge Verköpersche vun unsen Bäcker dorbi.

Djäe, meen Peter Willert, wat nu keem, dat weer as'n Stück ut'n Theoter: Gerda Lohmann trock den Kopp twüschen de Schullern, stamp eenmol mit den rechten Foot op de Eer, grod as so'n Stier in Andalusien, bevör dat he den Torero op de Hörner nimmt. Un jüst so güng se op ehrn Keerl los. Un denn hett sik Hein Lohmann mehr Muulschellen infungen, as he in siene ganze Kinnertiet kregen hett.

"Süh", seggt Peter Willert, "Schutzmann sien is nich jümmers licht, man af un an hett dat ok Spooß mookt!"


18.8.2019


na baven